بررسی عوامل استرس زای آموزش بالین دانشجویان مامایی دانشگاه آزاد اسلامی خراسان شمالی

مقدمه: خدمات رشته مامایی دربردارنده سلامت جامعه است. دانشجویان این رشته علاوه بر تنش های محیط آموزشی در معرض تنش های محیط بالینی هم قرار دارند. با توجه به اهمیت آموزش مامایی، تحﻘیق حاضر با هدف تعیین عوامل استرس زا در آموزش بالینی دانشجویان مامایی انجام گردید. روش ها: این مطالعه ی مقطعی به صورت مبتنی بر هدف در پاییز ۱۴۰۰ انجام شد. ابزارهای تحﻘیق شامل پرسشنامه ی اطلاعات فردی و پرسشنامه ی بررسی عوامل تنش زا در آموزش بالین شامل عوامل تنشزا در هشت حیطه بود که بین ۸۵ دانشجوی مامایی استان خراسان شمالی، توزیع گردید. سپس داده ها از طریق نرم افزار آماریSPSS  و شاخص های آماری میانگین و انحراف معیار و توزیع فراوانی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها:از ۸۵ دانشجو، ۸۰ نفر پرسشنامه ها را تکمیل کردند. عوامل استرس زای بالین به صورت کلی با نمره ۱۸۹ در رتبه استرس کم قرار گرفت. حیطه های احساسات ناخوشایند و تجربیات بالینی، بیمار، محیط آموزشی، مهارت دانشجو به ترتیب با نمرات ۱۹۶، ۱۴۵، ۱۷۴و ۱۷۱ در رتبه با استرس کم و حیطه های مربی بالینی و تجربیات بالینی با نمرات ۲۲۵ و ۲۵۴ در رتبه با استرس متوسط و حیطه ی شخصیت دانشجو با نمره ۱۳۲ در رتبه بدون استرس قرار گرفت. نتیجه گیری: با توجه به میزان استرس بالاتر در حیطه های مربی بالینی و تجربیات بالین، برای کاهش تنش لازم است، با منابع تنش زا مقابله شده تا دانشجویان بتوانند پس از فراغت از تحصیل به عنوان یک نیروی با ثبات و کارآمد به انجام وظایف بپردازند.