بررسی رفتارهای مراقبتی از دیدگاه دانشجویان پرستاری در بخش های ویژه

آموزش بالینی نقش عمده ای در توسعه مهارت های بالینی داشته و پرستاری نیازمند این است که دانشجویان نحوه مناسب ارایه مراقبت حرفه ای از بیماران را در محیط های بالینی بیاموزند. با وجود نقش مهم آموزش بالینی در ارتقای رفتارهای مراقبتی، هنوز درک و اولویت بندی دانشجویان پرستاری از این رفتارها نامشخص است. لذا این مطالعه با هدف شناسایی اولویتهای رفتارهای مراقبتی از دیدگاه دانشجویان پرستاری صورت گرفت. در این مطالعه توصیفی کلیه دانشجویان پرستاری ترم ۷ و ۸ سال تحصیلی ۱۳۹۲ علوم پزشکی تبریز به تعداد ۲۰۰ نفر که مشغول به کارورزی ویژه بودند، به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری، پرسشنامه مراقبتی (Care-Q) بود که توسط لارسون توسعه یافته است و مقیاس داده ها در این پژوهش لیکرت پنج درجه ای با ۵۷ گویه رفتار مراقبتی و شش زیر گروه تنظیم گردید. تجزیه و تحلیل یافته ها توسط نرم افزار آماریSPSS/ Ver.۲۱ انجام گرفت. یافته ها نشان داد که دانشجویان اهمیت رفتارهای مراقبتی را در حد بالایی ارزیابی کرده بودند. بالاترین رتبه مربوط به زیرگروه «در دسترس بودن، پایش و پیگیری بیمار» و کمترین رتبه «ارتباط توام با اعتماد و پیش بینی نیازهای بیمار» بود. همچنین دانشجویان پسر نسبت به دانشجویان دختر، پایش و پیگیری بیمار را در رتبه بالایی مشخص نموده بودند )۰۵/۰p<). دراین مطالعه دانشجویان پرستاری توجه به بعد جسمانی و فیزیکی مراقبت را بیشتر از توجه به بعد عاطفی درک کرده بودند که نشان می دهد دانشجویان بایستی توجه زیادی به سایر نیازها در هنگام مراقبت از بیماران داشته باشند. دادن آموزش و آگاهی از ابتدای فعالیت بالینی جهت و ارتقاء یادگیری رفتارهای مراقبتی مناسب پیشنهاد می شود.