تحلیل ساختاری منطقه جنوب بیاضه، ایران مرکزی

منطقه مورد مطالعه در این پژوهش در ایران مرکزی و جنوب روستای بیاضه قرار دارد. با استفاده از مطالعات سنجش از دور و بررسی های صحرایی، الگوی پراکندگی و تکامل ساختارهای شکننده و شکل پذیر در این بخش از ایران مرکزی مورد مطالعه قرار گرفتند. در طی مطالعات سنجش از دور با استفاده از فیلتر های مختلف الگوی پراکندگی شکستگی های اصلی و فرعی بررسی شد. در بخش مطالعات صحرایی به منظور کنترل و بررسی گسل ها و چین ها، برداشت های ساختاری از نواحی مختلف منطقه مورد مطالعه انجام گردید. در بررسی واحدهای چین خورده، دو چین خوردگی با ویژگی های هندسی تقریبا متفاوت شناسایی شد که تحت تاثیر سمت همگرایی شمال غرب- جنوب شرق و شرقی- غربی تکامل یافته اند. مطالعات سنجش از دور و صحرایی بر روی گسل ها، سه راستای شمال شرق-جنوب غرب، شمال غرب- جنوب شرق و شمالی- جنوبی را برای گسل های اصلی منطقه نشان داد. میدان تنش قدیمی حاصل از این مطالعات چندین جهت را برای تنش بیشینه مشخص کرد که با راستای شمال غرب، شمال شرق، جنوب و شرق و میل کم تا افقی سازوکار فشارشی حاکم بر منطقه را نشان می دهد. گسل های حاجی آباد و بیاضه به عنوان گسل های اصلی به همراه گسل های فرعی با الگوی شکستگی های ریدل مقایسه شدند و علیرغم تاثیر زیاد در گسترش گسل ها و چین خوردگی ها در منطقه، مشخص گردید که هنوز به بلوغ ساختاری خود نرسیده اند.