بررسی تغییر جهت محورهای تنش دیرین در گستره جنوب سلفچگان از نئوژن: کاربرد آن در زمین ساخت ناحیه ای

در گستره مورد مطالعه که در جنوب سلفچگان واقع شده، مجموعه ای از دایک های حدواسط تا اسیدی وجود دارند که در دو مرحله فورانی در واحدهای برش آندزیتی خاکستری و لاپیلی توف تیره به سن میوسن نفوذ کرده اند و در نتیجه سن دایک ها اواخر میوسن به بعد بوده است. در این مطالعه تغییرات وضعیت محورهای تنش دیرین در این گستره با استفاده از تحلیل داده های خش لغز و آینه های گسلی و همچنین تراژکتوری های تنش دیرین مبتنی بر روند دایک ها از میوسن به بعد مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از موقعیت دایک های موجود در گستره و تحلیل داده های تنش دیرین به روش برگردان تنش دیرین مشخص شد، تغییرات روند محورهای اصلی تنش از نئوژن یا پلیو-کواترنری رخ داده است، به گونه ای که راستای تنش بیشینه از راستای شمالی- جنوبی در انتهای میوسن به شمال خاوری- جنوب باختری طی پلیوسن- کواترنری تغییر کرده است. این تغییر روند می-تواند ناشی از چرخش ساعتگرد پوسته اقیانوسی خزر جنوبی باشد که تاثیر آن فقط محدود به البرز نبوده و در ایران مرکزی نیز موثر بوده است. این تاثیر اخیرا در مطالعات دیگر در پهنه سامانه گسلی کوشک نصرت اشاره شده است.