بررسی تعیین کننده بودن ابعاد ساختار سازمانی در آمادگی دانشگاه ها برای تبدیل شدن به دانشگاهی با ویژگی های کارآفرینانه (مورد مطالعه: دانشگاه فردوسی مشهد)

امروزه، سازمان های دولتی از جمله دانشگاه ها برای کارآفرین شدن با مشکلاتی روبه رو هستند. ولی این سازمان ها دارای پتانسیلو توانی ویژه برای کارافرینی هستند که در صورت فراهم نمودن زمینه های لازم به نتایجی بهینه در این زمینه می توان دستیافت. برای فراهم نمودن این زمینه ها. تغییرات اساسی در ساختار این سازمان ها امری ضروری به نظر می رسد. از این رو تحقیقحاضر با هدف بررسی تآثیر ابعاد ساختار سازمانی بر آمادگی دانشگاه ها برای تبدیل شدن به دانشگاهی با ویژگی های کارآفرینانه انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق، مدیران دانشگاه فردوسی مشهد به تعداد ۱۵۱ نفر می باشد. طبق جدول مورگان تعداد ۱۱۴ نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. پس از اطمینان از روایی و پایایی، این پرسشنامه بصورت حضوری بین اعضای جامعهتوزیع گردید و در نهایت ۱۲۰ پرسشنامه قابل استفاده برگشت داده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز به کمک نرم افزار SPSSصورت پذیرفت. نتایج نشان داد از نظر مدیران دانشگاه فردوسی مشهد. ابعاد ساختار سازمانی یعنی رسمیت. پیجیددگی و تمرکز،از عوامل تعیین کننده آمادگی دانشگاه ها برای تبدیل شدن به دانشگاهی با ویژگی های کار آفرینانه هستند. علاوه بر این نشان دادهشد که از بین ابعاد ساختار سازمانی» عامل رسمیت بالاترین میزان تآثیر را بر آمادگی دانشگاه فردوسی مشهد برای تبدیل شدن بهدانشگاهی با ویژگی های کار آفرینانه دارد.