مطالعه تطبیقی جایگاه حقوق مالکیت فکری در پروژه های تحقیقاتی مشترک

امروزه استفاده از تحقیق و توسعه مشترک باعث تسهیل پیشرفت فناوری شده و این امر منجر به تولید محصولات، فرایندها و خدمات جدید برای بازار شده است. برای صیانت از این دستاوردها حقوق مالکیت فکری در همکاری های فناورانه بین المللی و همچنینپروژه های تحقیقاتی مشترک بین بخش خصوصی ۹ دولتی به خصوص در زمینه ثبت اختراع اهمیت دوچندانی یافته است. به طور ی کهمالکیت فکری نقش اساسی در ترویج این نوع از همکاری ها بین دانشگاه» صنعت و دولت داشته و نقش مکمل در توسعه فناوری را بازی می کنند، اما نگاهی به سیاست های مالکیت فکری ایران در پروژه های تحقیقاتی مشترک و کنسرسیوم ها در گذشته نشان می دهد کهچارچوب منسجم و کاملی در رابطه با دارایی های فکری منتج شده از این همکاری ها وجود ندارد. بنابراین دو پرسش اصلی این تحقیقعبارت از حقوق مالکیت فکری در پروژه های تحقیقاتی مشترک شامل چه مفادی است و چه راهکارها و پیشنهادهایی برای بهبودحمایت از حقوق مالکیت فکری در پروژه های تحقیقاتی مشترک در ایران پیشنهاد می شود. هستند. این پژوهش یک پژوهش مقایسه ای و تطبیقی می باشد و از روش کتابخانه ای به مطالعه عمیق در ادبیات موجود و مقالات و کتاب های داخلی و خارجی در حوزه مالکیت فکری و پروژه های تحقیقاتی مشترک پرداخته و به طور خاص بر روی موافقت نامه های پروژه های تحقیقاتی مشترک درکنسرسیوم اروپا و انگلستان متمرکز بوده است. در نهایت پیشنهاد شده در قراردادهایی که بین شرکا و ذی نفعان مختلف نظیردانشگاه ها. وزارت عتف، شورای عالی عتف و بخش خصوصی در پروژه های تحقیقاتی مشترک منعقد می شود. بندهای برای تعیینتکلیف حقوق مالکیت فکری متنج از طرح های کلان از جمله دارایی های فکری قبلی. دارایی فکری ایجاد شده در طول فرارداد اما خارج از شمول قرارداد فعلی، مالکیت مشترک در دارایی فکری بعدی، حقوق دسترسی، انتقال، محافظت، نحوه استفاده، انتشار و محرمانه بودن دارایی های فکری حاصله به قرارداد اضافه شود.