بررسی سازمان های بین المللی

سازمانها و مجامع بین المللی یکی از تابعان اصلی و فعال حقوق بین الملل هستند که برای پاسخگویی به نیازهای مختلف جوامع انسانی در خارج از چارچوب فعالیت دولتها بوجود آمدهاند.برقراری صلح و امنیت بین المللی و ایجاد همکاری های سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی از اساسی ترین نیازها و دیرینه ترین آرزوهای بشر بوده است . اما در این رابطه پیشبرد اهداف صلح بین المللی و رفاه عمومی جهانیان بدون تشکیل نهادهایی که این اهداف را دنبال کنند میسر نبوده است .پیدایش سازمانهای بین المللی به معنی امروزه به زمان ظهور و پیدایش و استقلال ملل برمی گردد. با نگرش به پیدایش و استقلال ملل در قرون گذشته بویژه بعد از قرن هجدهم ، و با افزایش تدریجی روابط و همکاریهای مشترک میان ملتها، کشورهای دارای استقلال و نوظهور، ضرورت تشکیل سازمانهای بین المللی و در این رابطه وضع قوانین و مقررات بین المللی احساس شد و به انجام اقدامات در این زمینه مبادرت گردید.پدیده سازمانها و مجامع بین المللی که از شاخص های مهم جامعه بین الملل معاصر است ، امروزه مورد توجه تمامی کشورها بوده و این کشورها فعالیتهای آنها را از طریق وسایل ارتباط جمعی دنبال می کنند.تقویت ظرفیتها و توانمندی برای نیل به اهداف توسعه ای هزاره، ارتقاء حکمرانی خوب، بهبود عملکرد و مدیریت اقتصادی و افزایش اشتغال، توسعه پایدار و مدیریت بلایای طبیعی و کارایی انرژی و تسهیل انتقال علوم و فناوری جدید در کلیه زمینه های همکاری از اولویتهای آتی همکاری جمهوری اسلامی ایران با سازمانها و مجامع منطقه ای و بین المللی بویژه آژانس های ملل متحد می باشد.