پیامدهای اجتماعی- فرهنگی مهاجرت ها به حاشیه کلانشهرها در ایران

گسترش شهرنشینی و رابطه آن با آسیب های اجتماعی و اقتصادی از مشخصه های اصلی الگوی توسعه شهری کشور در چند دهه اخیر است و رشد و توسعه شتابان و توزیع نامتعادل در دوره جدید، یکی از عوامل اصلی بروز آسیب های اجتماعی به شمار می رود. رشد شتابان شهرنشینی و توسعه کلان شهرها آسیب های اجتماعی و کالبدی بسیاری را به دنبال داشته است، بویژه کلان شهرها که از مهمترین مراکز و کانون های بروز ناهنجاری ها و جرایم مختلف اجتماعی بوده است. هدف این مقاله پیامدهای اجتماعی- فرهنگی مهاجرت ها به حاشیه کلانشهرها می باشد. نتایج نشان می دهد عوامل مختلفی در شکل گیری و پیدایش آسیب های اجتماعی دخیل هستند. اما از میان عوامل گوناگون شاید بتوان گفت نقش مهاجرت در گسترش و بوجود آوردن شکاف ها و آسیب های اجتماعی پررنگ تر به نظر می رسد. آسیب های اجتماعی نه تنها جامعه را به زوال و ضعف می کشاند بلکه زمینه را برای پیدایش شکل گیری رفتار مجرمانه که در نهایت منجر به عمل مجرمانه می گردد فراهم می نماید. مهاجرت به شهرها و مشکلات مربوط به حاشیه نشینیبه همراه دارد. افزایش تحرک جغرافیایی جمعیت از روستاها به شهرها که از بحران های اقتصادی، اجتماعی نشات می گیرد خود باعث رشد نرخ انواع خشونت می گردد(فتحی، ۱۳۹۴). عوامل مختلفی در شکل گیری و پیدایش آسیب های اجتماعی دخیل هستند. اما از میان عوامل گوناگون شاید بتوان گفت نقش مهاجرت در گسترش و بوجود آوردن شکاف ها و آسیب های اجتماعی پررنگ تر به نظر می رسد. آسیب های اجتماعی نه تنها جامعه را به زوال و ضعف می کشاند بلکه زمینه را برای پیدایش شکل گیری رفتار مجرمانه که در نهایت منجر به عمل مجرمانه می گردد فراهم می نماید.