مسئولیت سنجی انتقال بیماری واگیر راهبردی فقهی برای ارتقاء امنیت سلامت

شیوع بیماری های واگیر تهدیدی علیه امنیت سلامت جامعه است، بنابراین کنترل رفتار بیماران، محدود سازی آنها و در نتیجه جلوگیری از انتشار بیماری در میان افراد جامعه، از اهمیت بالایی برخوردار است. در این میان توجه به ظرفیت غنی فقه اسلامی می تواند نقش مهمی را در مهار بحران های ناشی از بیماری های واگیر ایفا نماید.از همین رهگذر در نوشتار حاضر مسئولیت سنجی انتقال بیماری های واگیر به عنوان یکی از تدابیر راهبردی فقه در جلوگیری از شیوع بیماری و قطع زنجیره انتقال، مورد تبیین قرار گرفت . به دیگر سخن اگر چه در برخی از بیماری ها انتقال عامل بیماری زا با اسباب پنهان صورت می گیرد، اما همانند اسباب ظاهری؛ دارای آثار و نتایجی است که در صورت احراز رابطه استناد بین این نتائج و اسباب پنهان، در مسئولیت ناقل نمی توان تردید کرد. بدین منظور با هدف تعیین میزان مسئولیت فرد ناقل در جرائمی که به واسطه ابتلای به بیماری رخ نموده، ویژگی های موجود در بیماری های واگیر از جمله میزان کشندگی، علم و جهل طرفین از آلودگی، کیفیت انتقال بیماری و نیز عملکرد فرد مبتلی شده در رعایت اصول بهداشتی و میزان توجه به هشدارها مورد بازخوانی قرار گرفت.یافته های پژوهش حاضر که بر مدار روش تحلیلی – توصیفی سامان یافته، نشانگر آن است که با در نظر گرفتن رابطه استناد می توان رفتار ناقل را در عناوینی مانند: قتل عمد، شبه عمد و خطای محض تحلیل کرده و وی را مسئول دانست.