نقش ویژگی های شخصیتی در تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر بیرجند

داشتن احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان می تواند شرایطی برای بهبود عملکرد تحصیلی مهیا نماید؛ لذا بررسی عواملی که می تواند در ایجاد احساس تعلق به مدرسه نقش داشته باشد اهمیت دارد؛ در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ویژگی های شخصیتی در تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر بیرجند انجام شد. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر بیرجند در سال تحصیلی ۰۱- ۱۴۰۰ تشکیل داد که از این بین ۳۶۰ نفر بر اساس جدول مورگان و کرجسی و به صورت روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و به طور تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه شخصیتی نئو مک کری و کاستا (۱۹۹۲) و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بری، بت و وات (۲۰۰۴) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها نیز با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با کمک نرم افزار آماری ۲۲SPSS انجام شد. یافته ها نشان داد که ۶۶ درصد از واریانس مشاهده شده در تعلق به مدرسه از طریق ویژگی های شخصیتی توجیه می شود. بدین ترتیب که اگر اشتیاق به تجارب و توافق پذیری و وظیفه شناسی به اندازه یک واحد افزایش یابد، این تغییر به ترتیب به اندازه ۲۴ و ۹۳ و ۲۲ درصد نمرات تعلق به مدرسه را افزایش می دهد؛ همچنین اگر رواننژندی، برونگرایی به اندازه یک واحد افزایش یابد، این تغییر به ترتیب به اندازه ۳۴،۱۷ درصد نمرات تعلق به مدرسه را کاهش می دهد. با توجه به نتیجه گزارش شده، به مسئولین و متولیان امر آموزش مدارس به ویژه معلمان و دبیران مدارس توصیه می شود که برای حفظ و افزایش میزان استقلال عاطفی و تعلق به مدرسه به ویژگی های شخصیتی دانش آموزان توجه و عنایتی خاص داشته باشند.