بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی بیماران قلبی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش هوش هیجانی بر افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی بیماران قلبی بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی بیماران قلبی مراجعه کننده به بیمارستان شهید چمران شهر بروجرد در سال ۱۴۰۱ را تشکیل داد از میان جامعه آماری فوق به روش تعداد ۳۰ نفر انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروه های آزمایش ۱۵) (نفر) و کنترل (۱۵) نفر) قرار پرسشنامه افسردگی بک (۱۹۹۶) اضطراب بک (۱۹۹۸) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی_فرم کوتاه (۱۹۹۶)پاسخ دادند. گروه گواه در انتظار ماند و آموزش هوش هیجانی برای گروه آزمایش طی ۷ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت هر هفته ۲ جلسه به اجرا گذاشته شد. داده های پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس دو متغیره تحلیل گردید. نتایج نشان داد که در ابعاد ،افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (۰/۰۰۱>P) و میانگین گروه آزمایش در افسردگی، اضطراب و کیفیت زندگی بیماران قلبی کمتر ازمیانگین گروه کنترل در این متغیرها بود.