اثربخشی گروه درمانی فعال سازی رفتاری بر ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرار شونده دربیماران قلبی - عروقی

با توجه به نقش مشکلات روان شناختی در ابتلا و عود بیماری قلبی - عروقی در افراد ضروری است تا ضمن شناسایی این عوامل، نسبت به درمان آنها اقدام نمود. هدف پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی گروه درمانی فعال سازی رفتاری ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرار شونده در بیماران قلبی - عروقی انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری ۳ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران قلبی - عروقی مراجعه کننده به بیمارستان قلب امام رضا (ع) شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ بودند از بین آنها ۳۰ نفر (۱۴) مرد و ۱۶ زن به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) گمارده شدند. افراد گروه آزمایش روان درمانی بصورت گروه درمانی از مداخله فعالسازی رفتاری را در ۶ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت انفرادی دریافت کردند جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های آلکسی تیمیا تورنتو - ۲۰ بگبی) و همکاران (۱۹۹۴ و افکار منفی تکرار شونده مکاوی و همکاران (۲۰۱۰)، استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر تحلیل شد. یافته ها با توجه به نتایج پژوهش در نمره های متغیر نارسایی هیجانی و مولفه های آن شامل دشواری در شناسایی احساسات دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی و متغیر افکار منفی تکرار شونده با توجه به اثر اصلی مراحل ،زمانی اثر اصلی مداخله روان درمانی و گروه درمانی و همچنین اثر تعاملی مراحل زمانی با مداخله روان درمانی تفاوت معناداری مشاهده شد (۰/۰۱>P). نتیجه گیری: گروه درمانی فعالسازی بر کاهش ناگویی هیجانی و افکار منفی تکرار شونده در بیماران قلبی عروقی دارای اثر بخشی و کارایی بود.