بررسی اثربخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی بر بهبود سازگاری تحصیلی ومهارتهای اجتماعی دانش آموزان دختر متوسطه

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش خود تنظیمی هیجانی بر بهبود سازگاری تحصیلی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دختر متوسطه اول بود که با روش شبه تجربی انجام گرفت و از طرح پیش آزمون، پس آزمون استفاده شد. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های مهارتهای اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) و برای سنجش سازگاری تحصیلی از پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا (تراپ و همکاران، ۱۹۵۳) استفاده شد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر ارومیه در سال تحصیلی ۹۳ -۹۲ تشکیل دادند که تعداد ۳۳ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. افراد به صورت تصادفی نیز در گروههای آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برنامه آموزش خودتنظیمی هیجانی به مدت ۷ جلسه ، و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه و سه بار در هفته برای گروههای آزمایشی اجرا شد. گروه کنترل نیز آموزشی دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل دادهها توسط نرم افزار spss و آزمون تحلیل کواریانس و T زوجی انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش خودتنظیمی هیجانی بر مهارتهای اجتماعی به خصوص رفتارهای غیر اجتماعی معنی دار است اما بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان تاثیری ندارد.