فناوری نانو در کشاورزی، محیط زیست و صنایع غذایی

نانو تکنولوژی یک رشته نیست بلکه رویکرد جدیدی در تمام رشته هاست استفاده از این فناوری در کلیه علوم ها باعث شده است که تحقیقات در زمینه نانو به عنوان یک چالش اصلی علمی و صنعتی پیش روی جهانیان باشد. در زمینه آب، باید گفت جمعیت جهان در حال افزایش و منابع آبی آشامیدنی در حال کاهش است.سازمان ملل پیش بینی می کند که در سال دو هزار و بیست و پنج، حدود چهل و هشت کشور(۳۲ درصد جمعیت جهان) دچار کمبود آب آشامیدنی باشد. اولین گزارش از کاربرد فناوری نانو در کشاورزی توسط وزارت کشاورزی آمریکا در سال ۲۰۰۳ میلادی انتشار یافت؛ در این گزارش تاکید شده است که فناوری نانو کل صنایع غذایی را متحول ساخته و تغییرات اساسی در روند تولید، نگه داری، فرآوری، بسته بندی و جابه جایی محصولات کشاورزی در نهایت مصرف آنها ایجاد خواهد نمود.این فناوری از طریق نو آوری های علمی متحول کننده، تمامی عرصه های علوم را تحت تاثیر قرار داده و علم کشاورزی نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. در عرصه کشاورزی، فناوری نانو منجر به ایجاد تغییرات عمده ای در استفاده از منابع طبیعی، انرژی و آب، امکان بازیافت مواد و استفاده مجدد ازآن ها شده و پساب ها وآلودگی را کاهش خواهد داد. توسعه فناوری ها در عرصه الکترونیک و مکانیک از طریق تولید نانو حسگرها، زمینه را برای خودکار کردن و کنترل عملیات کشاورزی فراهم نمومده است. با استفاده از این فناوری ها می توان عوامل محیطی را در گلخانه ها ودامداری ها کنترل کرد.