اثرات روش های مختلف کاشت مکانیزه بر عملکرد گندم در شمال خوزستان

به منظور ارزیابی عملکرد دو سیستم کاشت گندم به صورت جوی و پشته در مقایسه با روش کاشت مرسوم به عنوان شاهد، آزمایشی در سال زراعی88-87در شهرستان گتوند واقع در شمال خوزستان انجام شد. در این آزمایش پس از شخم با گاو آهن برگرداندار در عمق 25 سانتیمتری و تعداد دو مرتبه دیسک در عمق 10 سانتی متری، 9 تیمار متفاوت کاشت مورد مقایسه قرار گرفتند. تیمارها شامل نوع کشت (هیرم کاری – خشکه کاری)، کاشت با خطی کارهای رویپشته (شیار بازکن ثابت – شیار بازکن فنردار) و سه خط کشت روی پشته با فاصله ردیفهای 60 و 75 سانتی متری در سه تکرار در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی اجرا گردید. کشت هیرم کاری، استفاده از خطی کار با شیار بازکن فنردار و فاصله ردیفهای 75 سانتی متری میزان عملکرد را در سطح یک در صد(P ≤0/01 در مقایسه با روش مرسوم به میزان 33 درصد افزایش داد. همچنین این فاصله در شاخص برداشت، نوع کشت و نوع شیاربازکن P≤0/01تفاوت معنی دار نشان داد. بیشترین عملکرد دانه ( 5467 کیلوگرم) مربوط به تیمار هیرم کاری، فاصله ردیفهای 75 سانتی متری و استفاده ازخطی کار با شیاربازکن های فنردار بود و کمترین عملکرد ( 4133 کیلوگرم) مربوط به تیمار کشت مرسوم منطقه بدست آمد. نتایج محاسبات نشان داد که کاشت به صورت هیرم کاری، در ردیفهای 75 سانتی متری دارای سهخط کاشت با شیار بازکن های فنردار مناسب ترین تیمار در افزایش عملکرد دانه و ماده خشک تولیدی می باشد که در مقابل کشت مرسوم 9 درصد افزایش عملکرد داشت.