الزامات و مولفه های امنیت پایدار در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی

زمینه و هدف: موضوع امنیت و دوام و پایداری آن، از جمله موضوعات پرکاربرد و پیچیده، مورد علاقه و مطالعه افراد و اندیشمندان در حیطه های مختلف علمی می باشد. فلاسفه، حقوق دانان، روانشناسان و جامعه شناسان، پزشکان، زیست شناسان و برنامه ریزان ملی و شهری و نظایر آن در سطوح و ابعاد ملی و بین المللی کماکان به این موضوع پرداخته و اهمیت می دهند. به علاوه، از دیدگاه منابع شرعی و آموزه های قرآنی و روایی مقوله امنیت و معیار آن به طرز دقیق و جامعی مورد اهتمام قرار گرفته و معرفی شده است. به طور کلی، امنیت و بستر آن، یعنی نظم، به حالت و وضعیتی اطلاق می شود که فرد و یا جامعه از هرگونه خطر و آسیب بالفعل و بالقوه ای دور بوده و می تواند با آرامش به حیات و زندگی خود ادامه دهد. در چنین شرایطی، فرد و جامعه نه خود را در خطر می بیند و نه احساس خطر می نماید. محقق در این جستار سعی دارد الزامات و مولفه های امنیت  پایدار در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی را مورد واکاوی، بحث و بررسی قرار داده و الگویی مناسب ارائه دهد. روش تحقیق: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و جمع آوری اطلاعات آن به روش کتابخانه ای صورت گرفته و اطلاعات به دست آمده به روش تحلیلی توصیفی بررسی گردیده است. لذا با عنایت به آنکه اطلاعات حاصل با استفاده از ابزار کتابخانه ای گردآوری شده است از کتب، مقالات و منابع اینترنتی و سایر منابع پژوهشی معتبر و در چارچوب قوانین و مقررات بین المللی به صورت فیش برداری استخراج گردیده است تا الزامات و مولفه های امنیت  پایدار در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی را مورد بحث و بررسی قرار دهد. نتایج و یافته ها: یکی از بخش های مهم جامعه، دانشگاه ها و مراکز علمی، به عنوان نهاد های مولد به شمار می روند که نه تنها فضای امن و آرامش نیاز دارند، بلکه در چارچوب امنیت کلان جامعه می توانند تاثیرگذار و برطرف کننده مشکلات عدیده باشند. البته، این امنیت وقتی پایدار و بادوام است که جامع و همه جانبه باشد؛ یعنی نه تنها مبتنی بر معیار و زیرساخت کامل باشد، بلکه معطوف به همه ابعاد و لوازم آن باشد. با توجه به مجموعه تهدیدهایی که عناصر متشکله و اصیل دانشگاه ها و مراکز علمی با آن موجه اند، برنامه ریزی اصولی و کلان در قالب ها و اشکال گوناگون و منبعث از شاخص های امنیت در جوامع متعارف و متعالی ضروری و اجتناب ناپذیر است. طبعا یکی از برنامه های محوری، باورسازی اعتقادی و ارزشی عناصر تاثیرگذار و مداخله گر در دانشگاه ها و موسسات علمی و نظارت مستمر و هدفمند برآن است که می تواند فضای دانشگاه و محیط های علمی را از بسیاری از تهدیدها و اختلال های جدی دور نگهدارد و به توانمندی این مراکز در مسیر توسعه   همه جانبه جامعه کمک نماید.