بررسی و تحلیل آرایه حس آمیزی و نمونه هایی از کاربرد آن در اشعار مولانا

حس آمیزی آمیختن دو یا چند حس از حواس پنجگانه )بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی و لامسه( در کلام است، چنان کهذهن را به کنجکاوی وا دارد و با ایجاد موسیقی معنوی، بر تاثیر و زیبایی سخن بیفزاید. این آرایه از عوامل مهم زیبایی، خیالآفرینی و عاطفه انگیزی در شعر به شمار می رود. مولانا جلال الدین محمد بلخی، معروف به مولوی، شاعر قرن هفتم هجری واز جمله شاعران با شهرت جهانی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل ماهیت آرایه حس آمیزی، نمونه های کاربردآن در اشعار مولانا و تاثیر این آرایه بر حسن منظور شعر او نگاشته شده است. به همین جهت، ضمن معرفی مولوی و شرحتعریف آرایه حس آمیزی و اقسام و انواع آن، به بیان و تحلیل نمونه هایی از حس آمیزی در آثار مولوی، پرداخته شده است.نتیجه این پژوهش مبین آن است که حس آمیزی یکی از اصلی ترین ارکان خیال پروری، خلق زیبایی و آفرینش گیرایی دراشعار مولوی بوده و جایگاه ویژه ای در ادبیات وی دارد.