تحلیل و بررسی شیوه ها و شگردهای طنزپردازی در دیوان وقار شیراز ی

طنز، یک گونه ای ادبی نیست، بلکه در وهله ی اول یک شگرد ادبی است، اما وقتی اینشگرد سراسر یک گونه ی ادبی را در بر می گیرد، در وهله ی بعد، به گونه ای ادبی تحویلمی پذیرد. طنز یکی از فنون و شگردهای بیان هنری و موثر در ادبیات است. نیز طنزتسکین دهنده ی آلام مردم زمانه است. وقار شیرازی از شاعران طنزپرداز دوره قاجاریهاست که این جنبه از کار او تاکنون تحت تاثیر جنبه های دیگر شعر او ناشناخته ماندهاست. شاعران دوره قاجار و از جمله وقار شیرازی از این نوع ادبی در راه رسیدن به اهدافانقلابی خود بهره جسته اند. در این جستار که با هدف شناخت هر چه بهتر شیوه ها وشگردهای طنزپردازی وقار شیرازی انجام شده، به شیوه توصیفی ا تحلیل تلاش گردیدتا به تحلیل و بررسی شیوه ها و شگردهای این شاعر طنزپرداز دوره قاجار پرداخته شود.دستاورد پژوهش حاکی از آن است که شگردهای طنزپردازی به کار رفته در اشعار وقارشیرازی شامل: کنایه، اغراق، استعاره، ضرب المثل، تضاد، جناس، تهکم، تشبیه طنزآمیز،قلب اشیاء و ا لفاظ و ... می شود، که از این میان کنایه و قلب اشیاء و الفاظ به ترتیببیشترین و کمترین میزان طنز در اشعار وقار شیرازی را به خود اختصاص داده اند. و دراین مرور محرز شد که شیوه ها و شگردهای طنزپردازی در اشعار وقار شیرازی از تنوع،گستردگی و حسن تاثیر چشمگیری برخوردار بوده و عاملی اساسی و عمده در شهرت وماندگاری این شاعر طنز پردار دوره قاجار و اشعار طنزآمیز او برشمرده می شود.