افزایش امید به زندگی در بیماران سرطانی

هدف از انجام این مقاله اثر بخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر افزایش امید به زندگی بیماران سرطانی است که باتوجه به منابع کتابخانه ای و روش توصیفی و توصیفی و تحلیلی در نگارش آمده است . در ابتدا مفهوم امید به زندگی بیماران سرطانی، عوامل موثر در امید زندگی بیماران سرطانی، روش و ارزیابی امید به زندگی بیماران سرطانی مورد بحث قرار گرفت. امید به خدا و امیدواری نقش بسزایی در ادامه زندگی در تمامی جامعه به ویژه بیماران سرطانی ایفا میکند. این بیماری از جمله اختلالات مزمنی است که به شدت روی سلامت و نتیجه کیفیت زندگی افراد تاثیر میگذارد و فرد استقلال و توانایی خود را برای شرکت موثر در خانواده و اجتماع از دست داده و احساس عدم شایستگی و عدم اطمینان می کند. اضطراب و افسردگی یاس و ناامیدی از شایع ترین مشکلات روان شناختی بیمارن سرطانی است که شایع و غیرواگیر می باشد و می تواند در روند درمان بیماری اختلال ایجاد کند. بنابراین با توجه به نتایج مطالعات امید درمانی تاثیر چشمگیری در بهبود ابعاد مختلف کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مردان و زنان مبتلا به سرطان دارد که در این مقاله به بررسی ابعاد آن پرداختیم.