بررسی مضامین غنایی با مضمون پایداری در اشعار سیمیندخت وحیدی

ادبیات غنایی سرشار از مفاهیم و اصطلاحات عاشقانه زمینی و عرفانی است که در شاعران و نویسندگان کلاسیک و معاصر نمود یافته است. در دوران معاصر، شاعران زن نیز از مضامین ادبیات غنایی در ادبیات دفاع مقدس نیز استفاده کرده اند. هدف پژوهش بررسی مضامین غنایی با مضمون پایداری در اشعار سیمیندخت وحیدی از شاعران پایداری زن است. این جستار، با روش توصیفی - اسنادی گرد آوری شده است و نتایج حاکی از آن است که سیمیندخت وحیدی مضامین غنایی مانند وصف احساسات، عشق، مرگ اندیشی، اندیشه های فلسفی، شادی، اندوه، امید، نا امیدی، وصف طبیعت و مرثیه را در اشعار خود استفاده کرده است. از نظر او انقلاب و جنگ منجر به پویایی و امید، عشق، آزادی، رهایی و وصال بشر به خداوند می شود. از نظر او هویت انسانی و ملی و قومی بشر در گرو انقلاب و جنگ مقدس است. او انقلاب و جنگ را مانند کاروان نور و سفر تفسیر می کند که هر فرد ایرانی باید عارفانه و عاشقانه قدم در آن بگذارد.در ادبیات پایداری ، عشق در نسبت با وطن متبلور می شود. از این رو در شعر دو شاعر با نمونه های زیادی از احساس و عاطفه روبرو هستیم که در آن عشق به میهن نشان داده می شود.