شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر سکوت سازمانی در اداره کل زندان هایشهرستان زاهدان

امروزه نیروی انسانی منبع مهمی برای دستیابی به اهداف سازمان محسوب می شود و کارایی و توسعه هر سازمان تا حد زیادیبه کارکرد نیروی انسان ی بستگی دارد. مدیران در ارتباط با مسائل، سعی در کنترل مداوم کارکنان خود دارند. بعضی از مدیرانمعتقدند که رضایت کارکنان را میتوان از طریق پاداش و ترغیب به انجام کار افزایش داد. شاید تصورشان این است که کارکنان،زیردستان آنها هستند و بای د فرام ین آنها را بپذیرند. اگر در سازمان ها کارکنان از طرف مدیران مورد توجه قرار نگیرند دچارسرخوردگی های شغلی و گوشه گیری خواهند شد که این امر منجر به پدی ده ها یی همچون سکوت سازمان ی میشود. سکوتسازمانی زمان ی رخ می دهد که کارکنان به صورت آگاهانه، اطلاعات و نظراتی که درباره سازمان دارند منتشر نمیکنند. سکوتسازمانی هرچند پدیده ای است که ممکن است آگاهانه به کار گرفته شود، اما به سادگی قابل تشخیص برای دیگران نیست .وقتی فردی صحبت نکند ، بی صحبتی واضح نیست و توجهی را جلب نمی کند. با شناسایی سکوت سازمانی در سازمانها و بررسیعلل ایجاد و یا تشدید آن، میتوان گام بزرگی در جهت پیشبرد اهداف سازمانی برداشت و شرایطی فراهم نمود که نظرها، دانشو تجربه های کارمندان با مدیرانشان در میان گذاشته شود. سازمانها به منظور بقا به افرادی نیاز دارند که نسبت به چالش هایمحیط اطراف خود مسئول باشند و از به اشتراک گذاشتن اطلاعات و دانسته های خود واهمه نداشته باشند. با وجود تمرکزادبیات مربوط به نیروی انسان ی بر توانمندسازی و کانال های ارتباطی باز، بسیاری از کارکنان گزارش کرده اند که از ارائه نظر و دیدگاه های خود جلوگیری می کنند. این سکوت، تاثیرات بیشماری بر سازمان می گذارد از جمله اتلاف هزینه ها و تلاش هایصورت گرفته که می تواند اشکال گوناگونی از قبیل سکوت جمعی در جلسات، میزان کم مشارکت، و صحبت نکردن در موردسازمان را شامل شود. اگر کارکنان به عنوان تولیدکنندگان دانش سازمانی و بزرگ ترین سرمایه سازمانی، سکوت اختیار کنند، مدیریت خطر بزرگی را احساس می کند. هدف از پژوهش پیش رو ، شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر سکوت کارکنان دراداره کل زندان های شهرستان زاهدان می باشد. این پژوهش توصیفی است و جامعه آماری ، کلیه کارکنان اداره کل زندانشهرستان زاهدان می باشد که تعداد ۶۰ نفر از آنان به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. گردآوری اطلاعات درپژوهش حاضر با استفاده از پرسشنامه واکولا متشکل از ۱۹ سوال انجام گرفته است. جهت شناسایی عوامل موثر بر سکوت کارکنان اداره زندان ها از آزمون t مستقل و جهت رتبه بندی تاثیر عوامل از آزمون فریدمن استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین عوامل : نگرش مدیریت عامل اداره زندان ها به سکوت کارکنان، نگرش روسای ادارات به سکوت کارکنان وفرصت های ارتباطی کارکنان، بیشترین اثر بر سکوت کارکنان مربوط به نگرش روسای ادارات به سکوت کارمندان می باشد وکمترین اثر به نگرش مدیریت عامل به سکوت کارکنان اختصاص می یابد که در واقع بین سکوت کارکنان و نگرش مدیرعامل بهسکوت در سازمان رابطه معناداری مشاهده نگردید