بررسی ارتباط عفونت هلیکوباکترپیلوری با تهوع و استفراغ شدید در سه ماه اول بارداری
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 190
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-25-9_003
تاریخ نمایه سازی: 14 آذر 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: تهوع و استفراغ مکرر در سه ماهه اول بارداری در بیش از نیمی از حاملگی ها مشاهده می شود. تهوع و استفراغ شدید بارداری که هایپرامزیز گراویداروم نام دارد، گاه تا انتهای بارداری باقی می ماند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری با تهوع و استفراغ شدید بارداری در زنان باردار انجام شد.روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی که در سال های ۹۸-۱۳۹۶ انجام شد، ۸۳ زن باردار با هایپرامزیز گراویداروم به عنوان مورد و ۸۳ زن باردار بدون شکایتی از تهوع و استفراغ شدید به عنوان شاهد وارد مطالعه شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه ای که حاوی اطلاعات دموگرافیک مادران و همچنین سوالاتی در زمینه تعداد دفعات اوغ زدن، بالا آوردن و احساس تهوع و ناخوشایند در معده بود، جمع آوری شد. سطح سرمی ایمونوگلوبین G ضد هلیکوباکترپیلوری شرکت کنندگان اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۰) و آزمون های کای اسکوئر، تی تست و رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: فراوانی عفونت هلیکوباکترپیلوری در گروه مورد ۷/۳۳% و در گروه شاهد ۱/۱۸% به دست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (۰۲۱/۰=p). در رگرسیون لجستیک از بین متغیرهای سن، پاریتی، گراویدیتی، شاخص توده بدنی، سن بارداری و عفونت هلیکوباکتری؛ تنها عفونت هلیکوباکترپیلوری به عنوان ریسک فاکتور هایپرامزیز گراویداروم شناخته شد (۴۰۰/۵ -۱۸۰/۱، ۹۵% CI، ۵۲۴/۲=OR) (۰۱۷/۰=p).نتیجه گیری: در این پژوهش اختلاف آماری معناداری بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و هایپرامزیز گراویداروم مشاهده شد. با توجه به اینکه درمان موثری برای کاهش هایپرامزیز گراویداروم وجود ندارد، می تواند یکی از اهداف پژوهش های آینده باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا رضایی
استادیار گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران.
میثاق الله توکلی
پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران.
زهرا مصطفویان
استادیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران.
پریسا ظریف نجفی
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :