بررسی شاخص های التهابی هماتولوژیک در زنان مبتلا به دیابت بارداری

مقدمه: با توجه به نقش التهاب مزمن در پیشرفت دیابت بارداری (GDM)، بررسی شاخص های التهابی هماتولوژیک نظیر نسبت پلاکت به لنفوسیت (PLR)، نسبت هموگلوبین به پلاکت (HPR) و سایر بیومارکرهای خونی می تواند در ارزیابی بیماران GDM کمک کننده باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی شاخص های التهابی هماتولوژیک زنان مبتلا به GDM در مقایسه با گروه کنترل انجام شد. روش کار: در این مطالعه گذشته نگر، پرونده ۳۰۰ زن باردار با تشخیص قطعی GDM بستری در بیمارستان محب یاس تهران، بین سال های ۱۴۰۰-۱۳۹۸ مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه، تعداد مطلق سلول های خونی و سایر پارامترهای هماتولوژیک در دو گروه مادران باردار دیابتی و نرمال ارزیابی و حساسیت و ویژگی هر یک از متغیرهای آماری معنی دار به وسیله آنالیز منحنی ROC تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۲) و آزمون های من ویتنی یو، تی تست مستقل، ویلکاکسون و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ­ها: در ارتباط با شمارش مطلق لنفوسیت (ALC)، در مقایسه دو گروه GDM و نرمال، این شاخص در تشخیص بیماران GDM دارای حساسیت ۰۷/۸۴% و اختصاصیت ۹۸/۳۷% بود که از نظر آماری معنادار بود (۰۲۲/۰=p). شاخص شمارش مطلق نوتروفیل (ANC) دارای حساسیت ۷۸/۶۶% و اختصاصیت ۴۹/۵۳% بود که از نظر آماری معنادار بود (۰۱۲/۰=p). شاخص PLR دارای حساسیت ۰۸/۵۴% و اختصاصیت ۶۷/۶۶% بود (۰۰۱/۰p<). با این وجود شاخص های HPR و NLR از نظر آماری معنادار نبودند (۰۵/۰p>). نتیجه ­گیری: این مطالعه نشان داد که در بیماران GDM، شاخص های ALC و ANC کاهش و PLR افزایش می یابد. بر این اساس، در مطالعات بعدی میتوان، در جهت بهبود فرآیند غربالگری زنان باردار پرخطر از نظر GDM، ارزش پیشگویانه هر یک از این اندکس ها در بروز GDM را مورد بررسی قرار داد.