مروری بر گزارشات موردی بیماری عفونی میاز انسانی در ایران از سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹با تاکید بر جنبه های اپیدمیولوژیک آن

هدف بیماری میاز در اثر تهاجم تخم و لارو دوبالان به بافت های زنده یا مرده میزبان ایجاد می شود. این مطالعه، مروری بر روند میاز انسانی در ایران در سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹ و بررسی جنبه های اپیدمیولوژیک آن است. روش ها اطلاعات این مطالعه مروری با جست وجو در پایگاه های گوگل اسکالر، مگ ایران، اسکوپوس، ایرانین ژورنال، پابمد، ایران مدکس، آی سی اس و سای ماگو با استفاده از کلید واژه های مرتبط در سایت مش جمع آوری شد. نقشه های پراکنش با نرم افزار Arc GIS نسخه ۵/۱۰ رسم شد. یافته ها تعداد ۲۶ مورد میاز انسان از ایران، از سال ۱۳۹۲ تا شهریور ۱۳۹۹ منتشر شد که بیشترین موارد در سال ۱۳۹۴ با ۵ مورد (۲۶/۹ درصد) بود. گروه سنی۶۰ < سال با ۱۰ مورد (۳۸/۶ درصد) بیشترین موارد را به خود اختصاص داد. ۵۰ درصد از بیماران مرد و ۵۰ درصد زن بودند. ۸۸/۵ درصد، ساکن شهر و ۱۱/۵ درصد، ساکن روستا بودند. میاز دهانی با ۶ مورد (۲۳/۱ درصد) و پس از آن میاز چشم و گوارشی هر کدام با ۵ مورد (۱۹/۲ درصد) بیشترین نوع بودند. گونه های مگاسفالا اسکالاریس، سارکوفاگا فرتونی، استروس اوویس، لوسیلیا سریکاتا، کرایزومیا بزیانا، اریستالیس تنکس، لوسیلیا ایلوستریس، کالیفورا ویسینا، سارکوفاگا ارگیروستوما و ۲ گونه شناسایی نشده از جنس های پسیکودا و سارکوفاگا عامل بیماری گزارش شدند. گونه های لوسیلیا سریکاتا و کرایزومیا بزیانا با ۷ (۲۶/۹ درصد) و ۵ (۱۹/۲ درصد) بیشترین موارد را به خود اختصاص دادند. میانگین تعداد لارو خارج شده از بیماران ۵/۴ ±۲۱/۵ محاسبه شد. نتیجه گیری میاز یک بیماری عفونی است. بنابراین مداخلات بهداشتی در قالب افزایش سطح آگاهی جامعه جهت پیشگیری از افزایش شیوع بیماری ضروری است.