بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین بر خلاقیت کارکنان با نقش میانجی گری انگیزه ذاتی

هدف در دنیای رقابتی ،امروز توان خلق ایده های نو توسط کارکنان دانشی و ارزش آفرین مزیت رقابتی بسیار مهمی برای سازمان ها محسوب میشود. جهت دستیابی به این مهم سرمایه های انسانی برای ارائه ایده های خلاقانه باید انگیزه کافی داشته باشند و سازمانها نیز فضای انگیزشی لازم را برای آنها فراهم سازند ازین رو خلاقیت یکی از عوامل بسیار مهم تاثیر گذار بر عملکرد کارکنان محسوب میشود. فلذا داشتن یک سازمان با کارکنان خلاق نیازمند پیش شرطهایی میباشد که از مهمترین و کلیدی ترین لازمه های آن حضور رهبرانی تحول آفرین میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین بر خلاقیت کارکنان با نقش میانجیگری انگیزش ذاتی کارکنان دانشگاه تبریز انجام شده است.روش شناسی پژوهش این پژوهش از نوع پژوهشهای کاربردی بوده و از نظر شیوه انجام پژوهش جزء پژوهشهای توصیفی - پیمایشی است. از آنجا که حجم جامعه آماری مشخص می باشد (شامل ۸۵۷ نفر براین اساس جهت تعیین حجم نمونه از رابطه کوکران استفاده گردیده است بر این اساس حجم نمونه ۲۶۵ نفر تعیین گردید؛ که از این تعداد ۱۱۰ نفر از اعضای نمونه در دسترس قرار گرفته و پرسشنامه ها تکمیل شد. دادههای جمع آوری شده توسط پرسشنامه با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزارهای PLS و SPSS تجزیه و تحلیل شده است. یافته ها: رهبری تحول آفرین به طور مستقیم تاثیر معناداری بر انگیزش ذاتی و خلاقیت کارکنان داشته و انگیزش ذاتی نیز به عنوان متغیر میانجی رابطه بین رهبری تحول آفرین و خلاقیت کارکنان را تقویت می نماید.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد که سبک رهبری تحول آفرین یکی از عوامل موثر برای خلاقیت کاکنان و سازمان هاست. رهبران تحول گرا از طریق تقویت انگیزش درونی میتوانند خلاقیت کارکنان را افزایش دهند. انگیزش ذاتی در رابطه بین رهبری تحولآفرین و خلاقیت کارکنان نقش واسطه ای را ایفا نمود و رابطه حاضر را تقویت کرد.