ویژگی های سلامت بخش فیبرهای رژیمی استخراج شده از غلات

تمایل مصرف کنندگان به سوی غذاهایی با مقدار چربی پایین افزایش یافته است. یکی از جایگزین های چربی ترکیبات بر پایهکربوهیدرات هستند که مهمترین آن ها فیبرهای رژیمی هستند. کلمه فیبر رژیمی به کربوهیدرات های غیرقابل هضم گفته می شود و در تمام غذاهای گیاهی، میوه ها، سبزیجات، دانه ها، غلات و حبوبات یافت می شوند. فیبرهای غذایی از جمله ترکیبات مفیدیهستند که می توانند از منابع مختلف استخراج و در محصولات گوناگون به کار برده شوند. مصرف فیبرهای رژیمی دارای اثرات مفید تغذیه ای و سلامت بخش در دستگاه گوارش، کاهش چاقی، درمان دیابت، کاهش خطر ابتلا به ناراحتی های قلبی و عروقی و سرطان کولون می باشد. مهمترین فیبرها عبارتند از سلولز، همی سلولز، بتاگلوکان ها، پکتین ها و صمغ ها. همی سلولزها گروه ناهمگنی از فیبرهای حاوی زایلان ها، گالاکتان ها یا مانان ها هستند. صمغ ها شامل گالاکتومانان ها یا آرابینوگالاکتان ها می باشند. به طور کلی ازمیان فیبرهای رژیمی مختلف، بتا گلوکان ها و آرابینوزایلان ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند. روش های استخراج مختلفی برای هرکدام از فیبرهای رژیمی استفاده شده که هر کدام از این روش ها روی درصد فیبر استخراج شده و ویژگی های مولکولی آن تاثیر می گذارند. نهادهای مختلف بین المللی، مقادیر مختلفی را برای میزان مصرف کلی فیبرهای رژیمی و مصرف فیبرهای خاص پیشنهاد داده اند.