بررسی نقش ارزشیابی در دوره ابتدایی

نظام آموزشی طی دهه های اخیر تغییراتی را در ساختار، محتوا و روش های اجرایی خود به وجود آورده است که از آن میان می توان به تصویب طرح سنجش و ارزشیابی توصیفی اشاره کرد. ارزشیابی توصیفی رویکردی پویا و رشد دهنده است که با هدف توجه به حیطه های عاطفی و رفتاری، کاهش اضطراب امتحان، تنوع ابزارهای جمع آوری اطلاعات و افزایش بهداشت روانی ارزشیابی یادگیری تهیه شده است. الگوی ارزشیابی کیفی- توصیفی شیوه ای از ارزشیابی تحصیلی- تربیتی است که اطلاعات لازم، معتبر و مستند برای شناخت دقیق و همه جانبه فراگیران در ابعاد مختلف یادگیری را با استفاده از روش ها و ابزارهای مناسب سنجش مانند آزمون های عملکردی، پوشه کار و مشاهدات در جریان فرایند یاددهی- یادگیری فراهم می نماید و سپس بر اساس اطلاعات مستند جمع آوری شده به شیوهای منظم و هدفمند بازخوردهای کیفی موردنظر را برای کمک به یادگیری بهتر فراگیران در فضای روانی و عاطفی مطلوب تر ارائه می کند. در نظام آموزشی علاوه بر ارزشیابی، موارد دیگری نیز به عنوان مالک های شناخت و مقایسه نظام های ارزشیابی مطرح میشوند؛ از این ملاک ها می توان به میزان پیشرفت فراگیران در آن نظام اشاره کرد. پیشرفت تحصیلی به گونه ای مهم ترین عامل جداکننده نظام های ارزشیابی از یکدیگر می باشد که به واسطه عناصر مختلفی ایجاد می شود. در این میان انگیزه را می توان مهم ترین عامل در این زمینه دانست