تحلیلی بر آلیاژ و روش ساخت النگوهای اقوام مهاجر اوراسیا

قدیمی ترین کورگان های شناخته شده مربوط به هزاره پنجم قبل از میلاد در اروپای شرقی است. کورگان ها در استپ های اوکراین و روسیه مورد استفاده قرار می گرفتند، استفاده از آنها با مهاجرت به اروپای جنوبی، مرکزی و شمالی در هزاره سوم قبل از میلاد گسترش یافت. فرهنگ کورگان، فرهنگ چوپانی نیمه کنتری که از استپ های روسیه به اروپای دانوبی در حدود ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد گسترش یافت. در حدود ۲۳۰۰ قبل از میلاد، کورگان ها به مناطق دریای اژه و آدریاتیک رسیدند. کورگان ها مردگان خود را در چاله های عمیق درون گوردخمه های مصنوعی یا بارو دفن می کردند. کورگان ها از شیوه های تدفین اقوام مهاجر اوراسیا هستند که اخیرا در ایران مورد حفاری باستانشناسی قرارگرفته اند. کورگان های جعفرآباد در ۱۳۸۹ مورد کاوش های باستان شناسی قرارگرفت. براساس فصل اول این کاوشها، از حفاری های کورگانهای جعفرآباد ۵۴ شی مفرغی به دست آمده است که بخش اعظم آنها را زیورآلات تشکیل میدهد. بیشتر زیورآلات مفرغی این فصل، از کورگان شماره هشت این محوطه به دست آمده که در میان آنها دو النگو شناسایی شده است.در این پژوهش با استفاده از روش های میکروسکوپ الکترونی روبشی مجهز به دستگاه آنالیز عنصری، طیف سنجی جذب اتمی، رادیوگرافی پرتو ایکس و متالوگرافی؛ نوع آلیاژ، ترکیب شیمیایی و تکنیک ساخت این دو النگو مطالعه شد. آلیاژ به کاررفته در ساخت این آثار مفرغ بود. ریزساختار این النگوها بیانگر فرآیندی پیوسته از چکش کاری و تاب کاری است که برای ساخت آنها طی شده است. تصاویر رادیوگرافی نیز چکش کاری این آثار را اثبات می کند.