بررسی تاثیر اجرای مدل مراقبتی پایداری تطابقی بر سازگاری اجتماعی مادران کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب

تشنج ناشی از تب، منشا بروز نگرانی بسیاری از والدین است. در همین راستا توانمندسازی مادران جهت افزایش سازگاری اجتماعی دراین زمینه به عنوان یک عامل محافظت کننده روانی در آنان در نظر گرفته میشود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر اجرای مدل مراقبتی پایداری تطابقی بر سازگاری اجتماعی مادران دارای کودک مبتلابه تشنج ناشی از تب است. روش پژوهش: پژوهش از نوع نیمه تجربی دو گروهی ( کنترل و سپس مداخله) است. نمونه مطالعه،۳۰نفر از مادران دارای کودک مبتلا به تشنج ناشیاز تب، مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان مرکز طبی بود. ابتدا داده های مربوط به گروه کنترل و سپس داده های مربوط به گروه مداخله جمع آوری شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های جمعیت شناختی، سازگاری اجتماعی بل بود. مداخله بر اساس مدل مراقبتی پایداری تطابقی زیر نظر طراح مدل تدوین و اعتبار یابی شد. مداخله در طی سه ماه شامل یک جلسه حضوری و هشت جلسه مجازی به صورت فردی در بستر پیام رسان واتس آپ برگزار شد. علاوه بر آن در طی این مدت، ارائه فیلم های آموزشی و پمفلت و پیگیری های روزانه مجازی و تلفنی صورت گرفت. در پایان، داده ها با نرم افزار SPSS۲۵ و آزمون های آماری فیشر و ANCOVA باسطح معناداری ۰/۰۰۱ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد دو گروه مورد بررسی از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف معنی داری نداشتند و همگن بودند ۰۰۱ / ۰ < P . نتایج نشان داد ، افزایش میانگین نمره سازگاری اجتماعی در گروه مداخله در مرحله پس آزمونمعنادار است P<۰/۰۰۱ . ضریب Eta نیز نشان داد ۸۴ درصد از اختلاف نمره پس آزمون در گروه مداخله،ناشی از مداخله طبق مدل مراقبتی پایداری تطابقی میباشد.نتیجه گیری:نتایج مطالعه حاضر نشان داد اجرای آموزش از طریق مدل مراقبتی پایداری و تطابقی میتواند موجب ارتقای مهارتسازگاری اجتماعی مادران شود. همچنین از نتایج این مطالعه می توان در زمینه بهبود و افزایش کارایی، دانش وعملکرد مادران بکار برد