تجربه ی عرفانی درمرمت آثار تاریخی

انسان درتاریخ پرفراز ونشیب خویش به نگهداری وترمیم آثار قدیمی و تاریخی، وابستگی غریبی داشته است؛ این علاقه بهحفظ وترمیم، علاوه بر حفاظت از آثار، باعث آرامش روحی وروانی وی نیزمی شد؛ انسان درکنار مساجد ومعبدها، به نیایشمشغول می شدوبا نذرونیازی که برآورده می شد به ترمیم مکان های مقدس یا ساخت وساز مکانی برای عبادت دیگرانمشغول می شد تا نذرخویش به طبیعت را اداکند؛درطول تاریخ بارها مکان های مقدس و آرامگاه های بزرگان ترمیم وبازسازیشده است؛ این کار می توانست براثر کشف وشهود و براثردیدن رویای صادقه ای باشد که به وی درعالم خواب دستورداده شدهبود این کار را انجام دهد یا این که به خاطر علاقه ی خویش به بزرگان وعالمان دین این مخارج را برخویش هموار می کرد؛این نوشته براساس تحقیق در مقاله وکتاب های علمی و آموزشی، ازعرفان و روان شناسی ومعماری اسلامی و بازسازی و مرمتآثار فرهنگی ، ملی وتاریخی نوشته شده است؛هدف ازنوشتن این تحقیق توجه و دقت مردم به حفظ ونگهداری آثار تاریخیوجلوگیری از تخریب خواسته یا ناخواسته ی آن توسط ناآگاهان است؛امید که این تحقیق مثمرثمرافتد.