بررسی تاثیر پارامترهای موثر بر مقاومت فشاری و خوردگی در بتن سبک ژئوپلیمری

بتن ژئوپلیمری، از بتنهای نوینی است که توانسته میزان استفاده از سیمان در بتن را به صفر برساند و یا بسیار محدود کند. این بتن ترکیبی از یک پیش ماده مانند سرباره و یک محلول قلیایی مانند هیدرووکساید می باشد. یکی از انواع بتن های ژئوپلیمری، بتن سبک ژئوپلیمری است. در این نوع بتن سبکدانه ها، پوکه ها و یا سنگدانه های بازیافتی سبک به صورت جزئی و یا کلی جایگزین سنگدانه های طبیعی میشود. دراین پژوهش عملکرد بتن سبک ژئوپلیمری با بررسی پارامترهایی مانند تاثیر سبکدانه لیکا، نسبت محلول به چسباننده، نسبت محلول سدیم سیلیکات به محلول سدیم هیدروکساید و غلظت محلول سدیم هیدروکساید بررسی شده است. بدین منظور نمونه های مختلف بتن سبک ژئوپلیمری ساخته شد و تحت آزمایش مقاومت فشاری و آزمایش خوردگی قرار گرفت. بررسی نتایج نشان می دهد، افزودن سبکدانه لیکا، افزایش نسبت سدیم سیلیکات به سدیم هیدروکساید و افزایش نسبت محلول قلیایی به چسباننده منجر به کاهش مقاومت فشاری و افزایش خوردگی می گردد. همچنین افزایش غلظت محلول سدیم هیدروکساید سبب افزایش مقاومت فشاری و کاهش خوردگی می گردد.