مسائل و راهکارهای آموزش وپرورش در حوزه آموزش متوسطه

آموزش وپرورش از مهم ترین نهادهای اجتماعی می باشد. در واقع، کیفیت فعالیت سایر نهادهای اجتماعی تا اندازه زیادی به چگونگی عملکرد آموزش وپرورش بستگی دارد. کیفیت در حال حاضر یکی از محورهای اصلی همه مباحث آموزشی است و ارتقای آن مهم ترین وظیفه وزارت آموزش وپرورش است. منظور از آموزش وپرورش در نوشتار حاضر همان آموزش وپرورش رسمی ای است که از دوره ابتدایی شروع و با اتمام دوره متوسطه به پایان می رسد و نهاد آموزش وپرورش کشور وظیفه اجرای آن را برعهده دارد. مفهوم کیفیت آموزشی شامل ۴ بعد است که عبارت اند از: کارکردها و فعالیت های مدرسه از قبیل فرایند یاددهی - یادگیری دانش آموزان؛ معلمان و دست اندرکاران آموزشی؛ دانش آموزان و مخاطبین؛ امکانات و تجهیزات آموزش. مشکلات اساسی آموزش وپرورش را می توان در دو گروه کلی مشکلات بیرونی و درونی طبقه بندی کرد. از جمله مشکلات بیرونی نظام آموزشی می توان به متکی بودن هزینه های تعلیم وتربیت به دولت و افزایش سطح توقعات مردم برای مطالبه آن، پایین بودن حقوق و دستمزد معلمان، کمبود منابع مالی برای ساخت، تجهیز و اداره مدارس و پیچیدگی روش های جلب مشارکت مردم در امور تعلیم وتربیت اشاره کرد و در طبقه مشکلات درونی نظام آموزشی می توان به مواردی همچون روش های فعلی گزینش، جذب، تربیت و نگه داشتن نیروی انسانی شاغل در آموزش وپرورش، ناکارآمدی نظام انتخاب مدیران به ویژه در سطح ادارات آموزش وپرورش (اعم از ستادی، استانی و منطقه ای)، عدم پویایی در مدیریت آموزشگاه ها، ناکارآمدی نظام کنترل، نظارت و ارزشیابی، کم اثربخش بودن برنامه های درسی موجود، پایین بودن سواد علمی معلمان و عدم انگیزه و علاقه آنها برای تدریس فعال در کلاس های درس، نبودن عشق به آموختن، محبت و روابط انسانی و صمیمی بین کادر مدیریت مدارس، معلمان و دانش آموزان اشاره کرد. در نوشتار حاضر راهکارهایی جهت حل مشکلات کنونی نظام آموزشی و ارتقای کیفیت آن ارائه شده است.