تاثیر فعالیت بدنی و عملکرد بر هوش هیجانی و رشد عاطفی در کودکان، نوجوانان و جوانان

در حال حاضر آگاهی از جنبه های فیزیکی و شناختی در زمینه ورزش ضروری است در این مقالات به بررسی رابطه بین هوش هیجانی و انجام فعالیت بدنی از طریق بررسی سیستماتیک در پایگاههای داده مانند The web of science . Scopus پرداخت شده است رشته اصلی مطالعه هوش هیجانی مربوط به تمرین فعالیت بدنی آموزشی است. به همین ترتیب هوش هیجانی یک عامل تعیین کننده در ارتقاء شایستگیهای حرکتی ورزشی است با این حال وجود روند کاهشی در سطح جهانی در مورد شایستگی حرکتی توسط تحقیقات علمی مختلف مطرح شده است و احتمالا انتشار بی تحرکی در بین جوانان علت این روند است مهارت حرکتی درشت را میتوان این چنین تعریف کرد که که پیش درآمد فعالیتهای پیچیده است که برای انجام فعالیتهای معمولی روزانه مانند بازی و ورزش استفاده میشود. رشد این نوع مهارت (GMS) بین سه تا هشت سال اتفاق می افتد و سطح کافی از این مهارتها برای توسعه حوزه های روانی، حرکتی اجتماعی و عاطفی الزامی است تجزیه و تحلیل رگرسیون برای تعیین اینکه کدام عوامل بیشتر بر رشد مهارت حرکتی درشت تاثیر میگذارد در این تحقیقات انجام شد نتایج کلی نشان داد که مردان و کودکان طبقه پایین تر و کسانی که یک ورزش را انجام میدهند در مقایسه با دسته های مرجع مربوطه ( افرادی هستند که هیچ ورزشی انجام نمیدهند) احتمال بیشتری دارند که سطح حرکتی بیشتری را انجام دهند این شواهد برای درک نقش مدرسه در رشد مهارتهاای بنیادی و برنامه ریزی استراتژی مناسب به منظور غلبه برمحدودیت های به روز درفرایند یاددهی و یادگیری تربیت بدنی مفید هستند مهمترین عامل برای رشد مهارتهای بدنی کودکان درطول آموزش تربیت بدنی pe درحوزه رشد عاطفی هوش هیجانی بعنوان نوعی ازهوش اجتماعی است که شامل توانایی نظارت براحساسات خود و دیگران وتمایز قائل شدن بین آنها دارد یک تعریف کلی وجود دارد که افرادی که ازهوش هیجانی برخوردار هستند خود را به خوبی میشناسند و میتوانند احساسات دیگران را حس کنند مرور کلی براین چکیده نشان میدهد که فعالیت بدنی ارتباط مستقیم و بسزایی درزندگی روزمره انسانها دارد