سطح بندی آسیب های توسعه مدیریت دانش در دانشگاه ها

زمینه: مدیریت صحیح دانش باعث کسب مزیت رقابتی برای سازمان ها و در نهایت کسب موفقیت بیشتر و نهایتا تعالی سازمانی می شود. از اینرو بقای سازمان­ ها وابسته به مدیریت اثربخش دانش، است. هدف: هدف این پژوهش سطح بندی آسیب های توسعه مدیریت دانش در دانشگاه ها در چهارچوب مدل سه­شاخگی و رویکرد ساختاری تفسیری است تا از این طریق بتوان مدیریت دانش را در بهترین شکل ممکن توسعه داد . روش تحقیق: جامعه آماری کلیه متخصصان حوزه­ی مدیریت آموزش عالی، اساتید و کارشناسان ستادی در دانشگاه های استان کرمان می­باشند که با روش نمونه­گیری هدفمند، ۳۲ نفر نمونه پژوهش را تشکیل دادند. داده­های پژوهش نیز از طریق مصاحبه­های باز و نیمه ساخت­یافته در بین گروه نمونه به­دست آمدند. آسیب های مدیریت دانش در چهارچوب مدل سه شاخگی شامل ابعاد رفتاری، محیطی و ساختاری مشخص شد. یافته ها: بر اساس نتایج تحلیل ها، اصلی­ترین آسیب های توسعه مدیریت دانش در بعد رفتاری عبارت­اند از: «ریسک­پذیری پایین و عدم تعهد مدیران و کارکنان نسبت به مدیریت دانش»، در بعد آسیب های محیطی «نبود نیاز و تقاضای مدیریت دانش از سوی جامعه» و در بعد آسیب های ساختاری «عدم شفافیت و تسهیل­گری مقررات و دستورالعمل ها و مبهم بودن ماموریت». همچنین نتایج بدست آمده نشان می دهد که اصلی­ترین عوامل تاثیرپذیر در بعد آسیب های رفتاری، عبارت­اند از «انگیزه و کار تیمی پایین و عدم رضایت شغلی کارکنان»، در بعد آسیب های محیطی «نبود زمینه ­بها دادن به نظرات افراد در ایجاد تغییرات» و در بعد آسیب های ساختاری «نامشخص بودن ماموریت و استراتژی ها در دانشگاه ها و عدم­توجه به برنامه­ریزی لازم در زمینه پیاده سازی». نتیجه گیری: مهمترین دست آورد پژوهش این است که به منظور رفع آسیبهای توسعه مدیریت دانش لازم است تا در بعد رفتاری «ریسک­پذیری پایین و عدم تعهد مدیران وکارکنان نسبت به مدیریت دانش» به عنوان تاثیرگذارترین عامل مورد توجه دست اندرکاران قرار گیرد.