بررسی رابطه باورهای هوشی و اهمال کاری تحصیلی با واسطه گری شناخت اجتماعی

مقدمه: اهمال­کاری تحصیلی یکی از بحث­های مهمی است که در سال­های اخیر مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته و از آن به عنوان یک عادت بد و یک مشکل رفتاری و نوع خاصی از اهمال­کاری رفتاری یاد شده است که بسیاری از بزرگسالان در کار­های منظم روزانه تجربه می­کنند، از این­رو پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه باور­های هوشی و اهمال­کاری تحصیلی با واسطه­گری شناخت اجتماعی بود. روش­ ها: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی و طرح همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان دانشگاه­های شهر شیراز در سال تحصیلی ۹۵-۹۶ تشکیل می­دادند که از این میان تعداد ۳۰۰ نفر (۱۷۴ دختر و ۱۲۶ پسر) به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده­ها از پرسشنامه­های شناخت اجتماعی نجاتی (۲۰۱۶)، باور­های هوشی دوئک (۲۰۰۶) و اهمال­کاری تحصیلی سولومون و روت­بلوم (۱۹۸۴) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم­افزار ایموس استفاده شد. یافته­ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که باور افزایشی هوش تاثیر مثبت بر ابعاد شناخت اجتماعی (۰۱.p=) دارد ولی باور ذاتی هوش تاثیر معناداری بر این ابعاد نداشت. همچنین، ابعاد شناخت اجتماعی تاثیر منفی بر اهمال­کاری تحصیلی (۰۱.p=) داشتند. در نهایت، ابعاد شناخت اجتماعی واسط باور افزایشی هوش و اهمال­کاری تحصیلی (۰۱.p=) بودند اما در بین باور افزایشی هوش و اهمال­کاری تحصیلی نقش واسطه­ای نداشتند.