بررسی شخصیت های روان رنجور رمان بیروت ۷۵ غاده السمان بر اساس نظریه کارن هورنای

بعد شخصیت یکی از ابعاد مهم، وسیع و جذاب وجود آدمی می باشد. هنگامی که انسان، تحت تاثیر تنش های درونی و بیرونی، دچار اضطراب و ناآرامی شود، این ناآرامی ها به ساختار شخصیت وی نفوذ می کنند و موجب خواهند شد که ساختار شخصیتی فرد مختل شود. غاده السمان، نویسنده زن معاصر عرب، نیز به علت زندگی در اوضاع جنگ و آشوب، دچار اضطراب واقع شده و سال های پرآشوب بیروت را با تمام وجود لمس کرده است. به همین علت این آشفتگی های درونی در نوشته های او نمود یافته اند. بیروت ۷۵ نخستین رمان غاده السمان، تصویری از بیروت در آستانه ی جنگ داخلی است. از آنجایی که نظریه شخصیت خانم کارن هورنای، یکی از مهم ترین نظریه های شخصیت است که مورد توجه پژوهشگران حوزه ادبیات قرار گرفته است، پژوهش حاضر به شیوه توصیفی - تحلیلی و در چهارچوب این نظریه به بررسی و تحلیل شخصیت های اصلی رمان بیروت ۷۵، فرح، یاسمینه، طعان، ابوالملا و ابوالمصطفی، پرداخته است. بر اساس یافته های پژوهش، فرح دارای شخصیت روان رنجورانه پرخاشگر هورنای است. یاسمینه راهبه که به سرنوشتی تلخ دچار می شود دارای شخصیت مطیع نظریه هورنای است. ابوالملا که برای آزادی دخترانش دست به دزدی می زند نیز دارای شخصیتی مطیع است. طعان که ابتدا فاقد شخصیت های روان رنجور است، به جرم باسواد بودن مجبور به جدایی از قبیله اش می شود؛ دارای شخصیتی جدا شد. ابومصطفی هم که برای رسیدن به اهدافش دست به انتحاری می زند دارای شخصیت پرخاشگر ازنظر نظریه کارن هورنای می باشد.