تاثیرمتغیرهای فرآیندجوشکاری مقاومتی نقطه ای بر استحکام نهایی ورق فولادی St12

در این مقاله تاثیر برخی از متغیرهای جوشکاری مقاومتی نقطهای مانند زمان، شدت جریان و فشار الکترودها بر استحکام برشی(ماکزیمم نیرو) نقطه جوشها در فولاد St12 به ضخامت 0/9mm مورد بررسی قرار گرفته است. ظرفیت دستگاه جوش نقطهای 120KVA و الکترودها از جنس مس- کرم با قطر تماس 5mm بودند. ورقها تحت شرایط مختلف جریان، زمان و فشار با استفاده از تکنیک طراحی آزمایشات جوشکاری شدند و سپس تحت آزمایش استاندارد کشش –برش قرار گرفتند تا تاثیر متغیرهای فوق بر استحکام برشی جوشها مشخص گردد. با استفاده از نتایج آزمایشات ، به روش رویه پاسخ و به کمک نرمافزار Minitab ، مدل ریاضی درجه دومی جهت پیشبینی تاثیر متغیرهای مذکور بر استحکام برشی بدست آورده شد. پس از مدلسازی با استناد به تحلیل واریانس (ANOVA) و سطح اطمینان 95 درصد، انطباق این مدل با فرآیند واقعی بررسی گردید و اعتبار مدل پیشنهادی به کمک آزمون فرضیات آماری صحه گذاری و تایید شد. نتایج مدل سازی نشان داد که افزایش جریان و زمان باعث افزایش و سپس کاهش استحکام برشی گردید درحالیکه افزایش فشار الکترودها منجر به کاهش استحکام برشی شد.