آسیب شناسی تدریس در دوران کرونا از دیدگاه دانش آموزان، والدین و معلمان مقطع ابتدایی ناحیه دو شهر شیراز

هدف این پژوهش با رویکرد پدیدارشناسی، شناسایی چالش ها و مشکلاتی است که برای تدریس مجازی از دیدگاه دانش آموزان، والدین آنها و معلمان در مقطع ابتدایی وجود دارد. روش تحقیق حاضر کیفی است و با رویکرد پدیدارشناسانه صورت گرفته است. در این تحقیق با ۴۵ فرد، ۱۵ معلم(۶ مرد و ۹ زن) ، ۱۵والدین (۱۱ مادر و ۴ پدر) و ۱۵ دانش آموز(۱۰ پسر و ۵ دختر) در شهرستان شیراز در مقطع ابتدایی ناحیه (۲) مصاحبه شد. روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته برای بدست آوردن داده ها استفاده شد. فرآیند تحلیل داده ها در بخش کیفی به صورت کدگذاری دادهها در سه مرحله کدگذاری باز و محوری و گزینشی صورت گرفت. از تحلیل و ادارک عمیق گفتههای افراد شرکت کننده ۱۲ کد محوری (زیر ساخت های فناوری اطلاعات موجود، امکانات، پلتفروم آموزش، مشکلات رفتاری، مشکلات روحی و درونی، کاهش تعاملات اجتماعی و ارتباطی، محتوای آموزش مجازی، زمان بندی آموزش، ارزیابی آموزشی، تدریس مجازی، فضای کلاس مجازی، عوارض ناشی از کارکردن مداوم با گوشی ها و تبلتهای هوشمند) بدست آمد. در نهایت این ۱۲ کد محوری به صورت کدهای گزینشی عوامل فناوری، عوامل روانشناختی، عوامل اجتماعی و ارتباطی، عوامل آموزشی، عوامل جسمی دسته بندی شد.