تجارب جهانی در طرح توسعه فردی

امروزه یادگیری بعد از فارغ التحصیلی نه تنها متوقف نمی شود بلکه به عنوان نقطه شروع توسعه نیروی انسانی در شغل محسوب می گردد که در این راستا یکی از ابزارهای تقویت یادگیری درحرفه افراد، طرح توسعه فردی است. در واقع این طرح یک ابزار کاربردی و برنامه زمانبندی شده مکتوب درجهت برآورده شدن نیازهای حرفه ای کارکنان درراستای اهداف سازمان و شغل خویش بیان گردیده است. اگرچه کاربرد این ابزار بسیار متداول است، با این حال در راستای آشنایی هرچه بیشتر پژوهشگران با نتایج گوناگون تحقیقات متعدد جهانی در زمینه اجرای آن، مطالعه هدفمندی صورت نگرفته است. لذا هدف از این مطالعه مروری، بررسی یافته های پژوهش های جهانی در زمینه اجرای طرح توسعه فردی و میزان اثربخشی آن در سازمانهاست. نتایج بررسی مجموعا ۲۳ پژوهش خارجی و داخلی حاکی از آن است که اکثر آنها اثربخشی قابل توجه اجرای این طرح را بر توسعه دانش، بهبود مهارتهای حرفه ای و عملکرد کارکنان، ترغیب واکنش حرفه ایی و ارتقای قابلیت استخدامی افراد مورد تاکید قرار داده اند. درنقطه مقابل نتایج برخی تحقیقات نیز ماهیت فردی بودن این طرح را موجب غفلت از راهبردهای کلان سازمانی دانسته، عدم انگیزه بخشی و ترغیب شیوه بازخوردی، عدم اثرگذاری براقدامات حرفه ایی در محل کار، تاکید بر ماهیت زینتی این طرح و کاربرد غیرواقعی آن را مطرح نموده اند.