تحلیل تغییرات زمانی- مکانی اراضی با استفاده از سنجه های سیمای سرزمین(نمونه موردی: شهر پاکدشت)

انسان ها در طول  ۵۰ سال گذشته، چشم اندازها را حتی با سرعتی بیشتر و گسترده تر از هر دوره دیگر تغییر داده اند. امروزه نگرانی اصلی جوامع بشری تکه تکه شدن چشم اندازها در نتیجه توسعه زیرساخت ها انسانی، فعالیت های صنعتی، نابودی زمین های کشاورزی و پوشش گیاهی، افزایش جمعیت و توسعه شهرنشینی می باشد. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه وبررسی تغییرات زمانی - مکانی اراضی بایر، اراضی کشاورزی و اراضی ساخته شده دست انسان در شهر پاکدشت با استفاده از سنجه های سیمای سرزمین می باشد. داده ها از طریق تصاویر ماهواره ای حاصل از ماهواره  لندست متعلق به سال های ۲۰۱۹و  ۱۹۸۹ میلادی که توسط سنجنده های  OLIو MSS۵ برداشت شده  است. این تصاویر در نرم افزار ENVI ۵.۳ براساس الگوریتم حداکثر احتمال طبقه بندی شدند. پس از تهیه نقشه های کاربری اراضی و طبقه بندی این تصاویر در بازه زمانی مورد مطالعه، از نرم افزار Fragstats جهت استخراج سنجه های در دو سطح کلاس و سیمای سرزمین در سطح سیما استفاده شد. در مجموع ۷ سنجه جهت کمی سازی سیمای سرزمین در سال های ۱۹۸۹ تا ۲۰۱۹ م (۱۳۶۸-۱۳۹۸ ش) اندازه گیری شدند. نتایج نشان می دهد در همه کاربری ها در بازه زمانی مورد مطالعه خردشدگی و گسستگی مشاهده می شود که بیشتر این خردشدگی و گسستگی متعلق به زمین های کشاورزی می باشد کمترین میزان خردشدگی و گسستگی متعلق به کلاس مسکونی بوده است.