طبقه بندی صلاحیت پروازی پهپادها براساس ملاحظات ارزیابی ریسک سناریوی عملیاتی آنها

مقاله پیش رو، معرف تکنیکی جدید برای رده بندی گواهینامه های صلاحیت پرواز هواپیماهای بدون سرنشین است. رویکرد منطقی در این طبقه بندی، بر پایه تعیین ریسک مجاز برای یک پهپاد با در نظر گرفتن سناریوی عملیاتی ماموریتش می باشد که از همین پارامتر نیز به عنوان تنها معیار تفکیک مرز صلاحیت پرواز هواپیماهای با سرنشین و بدون سرنشین استفاده می شود. در این تحقیق، برای صدور گواهینامه صلاحیت پرواز در حوزه پهپادها، ماتریسی قاعده مند منطبق بر جدول ریسک Mil-STD-۸۸۲ پیشنهاد گردیده که بر اساس آن، سطح نظارت و کنترل صلاحیت پروازی بر طراحی و ساخت انواع پهپادها با ماموریت های مختلف، مشخص شده است. نقطه عطف کار حاضر، صحه گذاری صورت گرفته بر ماتریس پیشنهادی از طریق کار آماری روی بیش از ۵۰۰ نوع پهپاد نظامی وغیرنظامی می باشد که در دو مرحله و با محاسبه دو معیار بیشترین انرژی جنبشی و منطقه خطرناک از مشخصه های فیزیکی، عملکردی و آیرودینامیکی هر پهپاد با هدف تعیین سطح ریسک آن انجام گرفته است. برای این منظور در گام نخست، با توجه به سطوح مختلف جراحت معرفی شده در مراجع، کرانه هایی برای انرژی جنبشی مشخص گردیده که با استناد به آنها رده بندی پهپادهای موجود در بانک اطلاعاتی صورت پذیرفته و با رده های معرفی شده در ماتریس پیشنهادی تطبیق داده شده است. در گام بعد، با ایجاد یک الگوریتم آماری، کرانه هایی برای پارامتر منطقه خطرناک تعریف شده که در کنار کرانه های انرژی جنبشی، ضمن افزایش دقت در رده بندی پیشنهادشده برای پهپادها در ماتریس گواهینامه، این ماتریس مجددا صحه گذاری شده است. اینکه پس از تعیین رده گواهینامه از روی ماتریس پیشنهادی، این گواهینامه روی چه محدوده ای از الزامات و قوانین طراحی و ساخت صادر می شود، موضوعی است که در انتشار بعدی به آن خواهیم پرداخت. نکته حائز اهمیت در رابطه با این تکنیک، هم پوشانی و عدم تعارض متدولوژی ارائه شده برای تعیین رده گواهینامه صلاحیت پرواز یک پهپاد با چهارچوب قوانین کتاب ۲۱ می باشد.