تاثیر پیگیری تلفنی(تله نرسینگ) بر فشار مراقبتی مراقبین خانوادگی مبتلایان به بیماری مزمن

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 164

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICPCEE14_079

تاریخ نمایه سازی: 3 دی 1401

چکیده مقاله:

از آنجا که برخی بیماریهای مزمنی نیاز به مراقبت همه جانبه و طاقت فرسا دارد، مراقبین این بیماران با استرسهای متعددی مواجه اند که میتواند سلامت آنها را در ابعاد مختلف به ویژه سلامت روان تهدید نماید. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر پیگیری تلفنی(تله نرسینگ) بر فشار مراقبتی مراقبین خانوادگی از مبتلایان بیماری مزمن انجام شد. مطالعه ی حاضر از نوع نیمه تجربی یک گروهی است که در سال ۱۳۹۷ انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه مراقبین خانوادگی مبتلایان به بیماری مزمن مراجعه کننده به بیمارستان شهید انصاری رودسر بود. نمونه گیری به صورت نمونه گیری در دسترس با تعداد نمونه ۳۳ نفر بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه فشارمراقبتی مراقبین خانوادگی با ضریب آلفای کل مقیاس ۸۰ درصد، در دو مرحله قبل و بعد از مداخله جمع آوری گردید. برای نمونه ها یک برنامه پیگیری تلفنی به مدت چهار هفته (سه بار در هفته) برگزار گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ و آزمونهای توصیفی و تحلیلی با سطح معنیداری ۰/۰۵ استفاده شد. یافته ها نشان داد که ۸۳/۱۴ درصد مراقبین زن و همسر بیمار بوده که میانگین سنی آنها ۵۷ ۸/۲۵ بود. ۶۷/۳ درصد مراقبین بیماران مبتلا به سکته مغزی بودند. ۳/۶ درصد شرکت کنندگان تحت فشار مراقبتی خفیف، ۲۶/۷ درصد متوسط، ۶۹/۷ درصد فشارمراقبتی شدید بودند. میانگین نمره کل فشار مراقبتی قبل از مداخله ۹۱/۰۳ ۱۵/۲۲ که به طور معنیداری به ۶۲/۶۷ ۱۱/۲۲ بعد از مداخله کاهش یافت که این اختلاف از نظر آماری معنیدار بود( .(P=۰/۰۰۰۱ نتایج این تحقیق نشان داد که پیگیری تلفنی میتواند به عنوان راهکار قابل توجه ای جهت کاهش فشار مراقبتی مراقبین خانوادگی درنظرگرفته شود. از آنجاییکه مراقبین خانوادگی عناصر کلیدی در مراقبت از بیماران هستند، ارائه راهکارهایی مانند پیگیری تلفنی میتواند فشار مراقبتی را کاهش دهد، به نحوی که آنها بتوانند مراقبت موثر و کارا برای سالمندان فراهم کنند و بتوانند سلامت و کیفیت زندگی خودشان را نیز حفظ نمایند.

نویسندگان

راضیه ترابی چافجیری

کارشناس ارشد، پرستاری سالمندی، بیمارستان شهید انصاری رودسر، دانشگاه علوم پزشکی گیلان