حکم تکلیفی هجاء مومن و مصادیق نوپدید آن
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 373
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PFMIU-1-2_005
تاریخ نمایه سازی: 3 دی 1401
چکیده مقاله:
یکی از شیوه های نادرست رفتاری و گفتاری که از دیر زمان در میان اقوام و ملل مرسوم بوده و هست، هجو افراد در قالب شعر، نثر و امثال آن می باشد. از آنجا که دین مبین اسلام تمامی رفتار و گفتار انسان ها را مورد توجه قرارداده است، هجو نیز از این نظر که با بسیاری از رفتارها و گفتارهای انسان، مرتبط می باشد از دیدگاه فقه اسلامی، مورد توجه و اهمیت می باشد. تحقیق در مورد حکم تکلیفی هجو نیز از این نظر حائز اهمیت است که روآیات و مطالب زیادی به گونه ی پراکنده در لابلای کتاب ها و رساله ها در مورد آن به چشم می خورد؛ ولی تحقیق مستقل یا وافی در این خصوص انجام نشده است؛ لذا مقاله حاضر به روش کتابخانه ای – تحلیلی، مفهوم هجاء و حکم تکلیفی هجاء مومن را بررسی نموده و نیز برخی مصادیق جدید و حکم آن را بیان داشته است نوشته حاضر به این نتیجه دست یافته است که هجو، اختصاص به شعر نداشته در قالب غیر شعر نیز قابل تحقق بوده و می تواند مصادیق زیادی داشته باشد و حکم هجو مومن، حرمت می باشد که ادله عقلی و نقلی بر حرمت آن اقامه شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدکاظم امیری
استاد مدرسه علمیه
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :