راهبردهای مدیریت بهره برداری و توسعه گل محمدی در ایران با هدف به کارگیری تکنولوژی مناسب

ایران در زمینه گیاهان دارویی پتانسیل های خاصی دارد که کمتر مورد توجه و استفاده مناسب قرار گرفته است. هدف از این تحقیق، بررسی وضعیت مراحل مختلف تولید گل محمدی و تعیین راهبردهای مناسب به ­منظور انتخاب و توسعه تکنولوژی مناسب در کشور است. روش جمع آوری آمار و اطلاعات (روش نمونه گیری چند مرحله ای و انتساب متناسب) مورد نیاز پژوهش، استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوری با کشاورزان و کارشناسان مرتبط با گیاهان دارویی در سه استان اصفهان، کرمان و فارس است. تعداد کل پرسشنامه (روش کوکران) در این تحقیق ۶۰ مورد است. در این تحقیق برای بررسی وضعیت مکانیزاسیون در مراحل مختلف تولید گیاهان دارویی از مدل تحلیل SWOT استفاده شده است. بر اساس نتایج تحقیق، در ماتریس ارزیابی عوامل داخلی (ضعف و قوت) جمع نمره نهایی ۷۵/۲ شده است که نشان می دهد نقاط قوت از نقاط ضعف بیشتر است. همچنین، ماتریس عوامل خارجی (تهدید و فرصت) نیز با مجموع امتیاز ۸۳/۲ نشان دهنده آن است که در وضعیت موجود می توان با تقویت فرصت ها در مقابل تهدیدها واکنش راهبردی مناسب را نشان داد. بنابراین، راهبرد تهاجمی (SO) بهترین راهبرد به­ منظور حرکت به سمت بهبود و توسعه مکانیزاسیون در مزارع گل محمدی در استان های مورد مطالعه است. استراتژی های برتر از طریق ماتریس برنامه­ریزی استراتژیک کمی یا QSPM در راهبرد تهاجمی تعیین شد. با توجه به نتایج تحقیق، توسعه کشت گل محمدی در کشور در چارچوب نقاط ضعف، قوت، تهدیدها و فرصت ها قابلیت اصلاح و بهیود کارایی را فراهم می آورد.