مطالعه مولفه های مدیریتی در مرغداری های گوشتی و تاثیر آن در افزایش تولید و راندمان واحدهای پرورش مرغ گوشتی در کرمانشاه

هدف مطالعه حاضر بررسی پارامترهای مدیریتی واحدهای پرورش مرغ گوشتی در استان کرمانشاه بود. برای این منظور از شهرستانهای کرمانشاه، روانسر، جوانرود و اسلام آباد غرب بر اساس روش طبقه بندی شده تصادفی تعداد ۳۵ واحد مرغداری انتخاب گردید. نتایج نشان داد که مدیران واحدهای پرورش مرغ گوشتی بصورت نسبی از تخصص علوم دامی برخوردار هستند و تحصیلات دانشگاهی نیز ندارند. از ۳۵ واحد مورد بررسی تنها ۲۳ درصد یعنی ۸ نفر دارای تحصیلات دانشگاهی مرتبط بودند. میزان ۳۹ درصد از سیستم آبخوری نیپلی، ۴۱ درصد از سیستم آبخوری دستی، و ۲۰ درصد از سیستم ناودانی استفاده نمودند.۱۱ واحد از سیستم دانخوری ناودانی، ۹ واحد مدور شبکه ای، ۲ واحد اتوماتیک زنجیری و ۴ واحد از سایر سیستم های دانخوری استفاده کردند. میانگین شاخص تولید برابر ۲۲۵,۹ بدست آمد که در حد متوسط قرار دارد. از جمله راهکارهای بهبود وضعیت موجود میتوان به ارائه شیوه آموزشی مناسب جهت رفع نیازهای آموزشی مدیران واحدهای پرورش مرغ گوشتی اشاره نمود. استفاده از منایع رسمی و علمی جهت تهیه دان، کاهش فاصله جوجه ریزی، جوجه ریزی به تناسب ظرفیت سالن، تهویه مناسب، واکسیناسیون به هنگام طبق پروتکل پرورش سویه مورد استفاده، استفاده از آب سالم، کنترل بستر سالن در دوره پرورش، و آگاهی مدیران واحدهای پرورش مرغ گوشتی از استانداردهای بین المللی سبب بهبود شاخص تولید خواهد شد.