مدیریت جامع علف های هرز مزارع نیشکر

نیشکر گیاهی است که به دلیل دوره رشد طولانی و فاصله زیاد بین ردیف های کشت و همچنین رشد آهسته ی گیاه در اوایل کاشت، همواره در معرض خسارت شدید علف های هرز قرار دارد که به دلیل استفاده مکرر از علف کش های موجود در نیشکر امکان مقاومت بعضی از علف های هرز به این علف کش ها همواره وجود دارد. در زراعت نیشکر تنها نباید به سم پاشی علف های هرز اکتفا کرد. دستیابی به مدیریت پایدار علف های هرز کاربرد دامنه ای از تکنیک های کنترل اعم از فیزیکی، شیمیایی و زراعی را می طلبد. عواملی از قبیل پتانسیل بالای علف های هرز ناشی از شرایط آب و هوایی خاص منطقه، تک کشتی و چندساله بودن گیاه نیشکر، طولانی بودن مسیر منبع آب آبیاری از سرچشمه های کارون تا مزرعه، شرایط را برای علف های هرز فصلی و دائمی فراهم می کند. استفاده از علف کش های جدید ضمن کاهش مقاومت علف های هرز به علف کش ها می تواند مشکل عدم مهار و یا تاثیر کم علف کش های موجود را تا حد زیادی برطرف نماید. استفاده از روش های فیزیکی و مکانیکی از این جهت مورد توجه قرار گرفته اند که بقایای شیمیایی در خاک و آب بر جای نمی گذارند. از طریق این روش ها می توان علف های هرز دائمی نظیر حلفه (Imperata cylindrica) را مدیریت نمود. به کارگیری طیف گوناگونی از روش های مبارزه می تواند روند گسترش مقاومت علف های هرز به علف کش را کند کرده و به پایداری تولید محصول نیشکر کمک قابل توجهی نماید.