رابطه بین خوش بینی سازمانی و نوآوری سازمانی با نقش میانجی نشاط کاری در معلمان

  هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خوش بینی سازمانی و نوآوری سازمانی با نقش میانجی نشاط کاری در معلمان است. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل ۳۰۹ نفر از معلمان متوسطه اول شهرستان نکا بود. نمونه آماری به تعداد ۱۷۲ نفر و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از سه پرسشنامه خوش بینی سازمانی گرین و همکاران (۲۰۰۴)، نوآوری سازمانی ساعتچی و همکاران (۱۳۸۹) و نشاط کاری کرولف (۲۰۰۷) استفاده شد. پایایی با فرمول آلفای کرونباخ برای هر یک به ترتیب برابر ۸۵/۰، ۸۳/۰ و ۸۴/۰ به دست آمد. به منظور تحلیل داده ها، از مدل یابی معادلات ساختاری با کمک روش حداقل مربعات جزئی با استفاده از نرم افزار آماری پی ال اس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین خوش بینی سازمانی و نشاط کاری با نوآوری سازمانی در معلمان رابطه معناداری وجود دارد و مقدار ۸/۴۶ درصد از نوآوری سازمانی و ۵۲ درصد از نشاط کاری توسط خوش بینی سازمانی تبیین می شود و متغیر نشاط کاری اثر میانجی بر رابطه بین خوش بینی سازمانی و نوآوری سازمانی را دارد. هم چنین شاخص های برازندگی مدل حاکی از آن است که مدل ارائه شده از برازش مناسبی برخوردار است.