بررسی ارتباط امید به تحصیل با نشاط تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق به تحصیل و بی صداقتی تحصیلی در میان دانش آموزان دوره متوسطه دوم کرمانشاه

هدف این پژوهش بررسی ارتباط امید تحصیلی با نشاط تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق به تحصیل و بی صداقتی تحصیلی در میان دانش آموزان دوره متوسطه دوم بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ است که از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نشاط تحصیلی دهقان زاده و حسین علی (۱۳۹۱) و پرسشنامه بی صداقتی تحصیلی مک کیب و تروینو (۱۹۹۷)، پرسشنامه اشتیاق تحصیلی وانگ، ویلت، اسکیل (۲۰۱۱) و پرسشنامه امید تحصیلی خرمایی و کمری (۱۳۹۶) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از امید تحصیلی به سوی نشاط تحصیلی معنی دار بود، در کل اشتیاق به تحصیل قادر به میانجی گری رابطه بین امید تحصیلی و نشاط تحصیلی بود؛ اما بی صداقتی تحصیلی نمی تواند به عنوان متغیر میانجی بین اشتیاق تحصیلی و نشاط تحصیلی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیر امید تحصیلی به نشاط تحصیلی و همچنین اشتیاق به تحصیل به نشاط تحصیلی مثبت و معنی دار می باشد و می توان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده و امید تحصیلی و اشتیاق به تحصیل بر نشاط تحصیلی تاثیر مستقیم و معنی داری دارند.