بررسی تاثیر عصاره هیدروالکلی گل راعی (.Hypericum perfortum L) بر زنده مانی پروتواسکولکس های اکینوکوکوس گرانولوزوس در شرایط آزمایشگاهی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 252

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_VTJ-35-4_007

تاریخ نمایه سازی: 7 دی 1401

چکیده مقاله:

از چالش های عمده درمان هیداتیدوزیس حین جراحی، از بین بردن پروتواسکولکس های کیست هیداتیک جهت ممانعت از عود مجدد بیماری است. بدین منظور دستیابی به ترکیبات اسکولکس کش موثر و با عوارض جانبی کم ضروری می باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات اسکولکس کشی عصاره هیدروالکلی گیاه گل راعی و تغییرات فراساختاری پروتواسکولکس های تیمار شده صورت گرفته است. پس از جمع آوری کیست هیداتیک کبدی از کشتارگاه، مایع کیست حاوی پروتواسکولکس های زنده آسپیره و میزان زنده مانی آنها به کمک رنگ آمیزی ائوزین ۱/۰ % سنجیده شد. سپس فعالیت پروتواسکولکس کشی عصاره هیدروالکلی گل راعی در غلظت های مختلف mg/ml ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰، ۴۰۰ و ۵۰۰ و مدت زمان های ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۶۰ دقیقه مورد بررسی قرار گرفت. همچنین پروتواسکولکس های تیمار شده با عصاره بوسیله میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) ارزیابی و میزان سمیت عصاره توسط آزمایش MTT سنجیده شد. بیشترین فعالیت پروتواسکولکس کشی عصاره آبی-الکلی گل راعی در غلظت mg/ml ۲۰۰ بعد از  ۳۰ دقیقه مواجهه دیده شد که موجب از بین رفتن همه پروتواسکولکس های تیمار شده گردید. تغییرات ساختمانی در سطح میکروسکوپ الکترونی با آسیب وسیع تگومنت، بهم ریختگی روستلوم و قلاب ها و یکپارچگی غشاء تگومنت در پروتواسکولکس های تیمار شده مشاهده شد. همچنین حداقل غلظت مهارکنندگی در مدت زمان ۲۴ ساعت ۸/۵۶۴ میلی گرم بر میلی لیتر محاسبه گردید. مطالعه حاضر نشان داد که عصاره هیدروالکلی گل راعی اثر پروتواسکولکس کشی قوی داشته و می تواند در حین جراحی به عنوان یک پروتواسکولکس کش موثر استفاده شود.

نویسندگان

محمدحسین راضی جلالی

گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.

سارا لرکی

گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

خسرو مهدی خانلو

گروه بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

کوروش چراغی پور

مرکز تحقیقات داروهای گیاهی رازی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

عبدالرزاق مرزبان

مرکز تحقیقات داروهای گیاهی رازی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

کیومرث نورمحمدی

گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Assadi, M., A. A. Ramak Maassoumi, M. Khatamsaz, V. Mozaffarian. ...
  • Arjmand-Shabestary, A., M. Khaloei, M. Arjomandzadegan, Z. Eslamirad and R. ...
  • Cheraghipour, K., M. Beiranvand, M. Zivdari, S. Amiri, L. Masoori, ...
  • Crompton, C., I. Hall, K. Jensenm and P. Hildebrand. ۱۹۸۸. ...
  • De-Brum-Vieira, P., N. L. F. Silva, C. B. Menezes, M. ...
  • Feizi, F., S. Moradkhani, M. Matini, F. Parandin, A. Roushan ...
  • Ghasemi-Pirbalouti, A., G. R. Rahnama, F. Malekpoor and H. Roohi ...
  • Kohansal, M. H., A. Nourian, M. T. Rahimi, A. Daryani, ...
  • Labsi, M., L. Khelifi, D. Mezioug, I. Soufli and C. ...
  • McManus, D. P., W. Zhang and J. Li. ۲۰۰۳. Echinococcosis. ...
  • Montoya, A., A. Daza, D. Muñoz, K. Ríos, V. Taylor, ...
  • Shinjyo, N., H. Nakayama, L. Li, K. Ishimaru, K. Hikosaka, ...
  • نمایش کامل مراجع