بررسی عقل و عشق در اشعار شاه نعمت الله ولی
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 19، شماره: 74
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 319
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-19-74_018
تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1401
چکیده مقاله:
عقل و عشق یکی از اساسیترین موضوعات در دیوان شاه نعمتالله ولی است. از نظر او عشق ودیعهای الهی است که در وجود انسان نهادهشده و وسیله رسیدن به کمال و سعادت است. اساس طریقت شاه نعمتالله کشف و شهود است، نه دلیل و برهان. اندیشه وحدت وجود در سراسر کلام وی، موجمیزند که به تاثیر از عرفان نظری ابنعربی است. عقل و خردی که شاه ولی با بهرهگیری از اشعار عطار، با آن درافتاده، عقل جزئی و معاش است که نه تنها قادر به درک حقیقت عشق نیست بلکه حجاب و مانعی در راه رسیدن به سرمنزل معرفت و عشق حقیقی است. در مقابل، او عقل کلی را نایب خدا دانسته و آن را مدح کرده و معتقد است که این عقل به عنوان اولین مخلوق، یاور عشق است و با روح و جان عشق و جنون عارفانه، عجینگشته و تقابل و تعارضی میان آن دو متصور نیست. این پژوهش به شیوه کتابخانهای و به روش توصیفی – تحلیلی صورتگرفتهاست
نویسندگان
مریم پهلوان
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
تورج عقدایی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.نویسنده مسئول: Dr.aghdaie@gmail.com
حسین آریان
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
حیدر حسنلو
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.